stroopwafel

In mijn vorige blog schreef ik over mijn worsteling met extreme vermoeidheid. Dokter P vermoedde dat dit een bijwerking was van de medicijnen, zelf plaatste ik het in een bredere context omdat er zoveel onrust was in mijn dagelijkse leven. Dokter P en ik zaten er volledig naast, het was een stroopwafel die tot de oplossing leidde.
Naast de extreme vermoeidheid ontwikkelde ik ook andere klachten: wazig zien, vreemde warrige gedachtenflarden, licht in het hoofd, humeurig, duizelingen. Het maakte mij angstig waarbij de duizelingen zorgden voor extra onzekerheid en ik niet meer durfde te fietsen of auto te rijden.
Op een ochtend waarop ik alle klachten tegelijk had en mij ontzettend beroerd voelde, werd ik overvallen door een niet te onderdrukken behoefte aan zoetigheid. Het pakje verse stroopwafels van de markt lonkte en ik knabbelde een stroopwafel weg. Maar wat vreemd, de extreme vermoeidheid verdween en mijn hoofd klaarde op! Wat was hier aan de hand? Lief kwam al snel met de oplossing: een te laag bloedsuikergehalte.
Wat wil het geval, vanaf het afgelopen voorjaar ben ik sterk gaan minderen met het nuttigen van suiker. Ik nam geen honing meer in de thee (ik drink de hele dag door thee), minderde met chocola en at geen koekjes meer tussendoor. En dat allemaal omdat ik mijn uitdijend buikvet wat in toom wilde houden. Ik heb geen overgewicht, ben slank maar mijn lichaamsgewicht neemt langzaam maar zeker toe en die extraatjes gaan allemaal in mijn buik zitten. Dat wilde ik stoppen met, naar nu bleek, vergaande gevolgen.
Ik ben gelijk weer overgegaan op het nuttigen van de gebruikelijke zoetigheden en warempel: de extreme vermoeidheid heeft plaatsgemaakt voor de normale zware vermoeidheid en mijn hoofd is weer helder. Ik ben weer mijn gebruikelijk zelf en dat alles dankzij een stroopwafel!
Mijn huisarts, aan wie ik ruim een week later dit verhaal vertel, constateert dat ik aanleg heb voor een te laag glucosegehalte, wat kan leiden tot een hypo. Een bloedonderzoek toont naast de gebruikelijke te lage leukocyten gelukkig geen bijzonderheden.
Van de oedeemtherapeute krijg ik buikspieroefeningen op. Een gezondere manier om de ontwikkeling van buikvet tegen te gaan.
Voor je-weet-maar-nooit haal ik druivensuikersnoepjes (dextro energy) in huis.
Zo blijkt maar: het hebben van uitgezaaide (borst)kanker, kan iedereen, inclusief de patiënt zelf, op het verkeerde been zetten. De neiging bestaat om lichamelijke klachten te wijten aan de kanker of de medicatie terwijl het best mogelijk is dat er iets geheel anders aan de hand is.
Ik heb mijn les geleerd.