Weer met beide beentjes op de grond

Mallorca 2022

Wat hebben we veel gelachen. Wat hebben we genoten van de zon, de zee, het mooie appartement, het heerlijke eten en van het animatieteam dat er elke avond een prachtige show gaf.  De eerste dag al een stevige wandeling gemaakt, af en toe klimmend over de rotsen.  Lichamelijk en geestelijk sterker dan ooit. Zo bijzonder dat ik dat "gewoon" kan. Echter, op de laatste dagen ontwikkel ik een hoestje en bemerk ik dat ik af en toe buiten adem raak tijdens het wandelen. Vrijdag, de dag voor vertrek moet ik af en toe zelfs even zitten om bij te komen. Ben ik toch weer over mijn grenzen gegaan? Daar ben ik namelijk nogal goed in :-)  Of is het een bijwerking van de bestralingen? De laatste nacht op Mallorca ben ik af en toe zo benauwd dat ik rechtop moet zitten om adem te kunnen halen. Zaterdag op weg naar huis, is het niet veel beter. Lopen en rusten, stukje lopen en weer rusten. Mijn vriendinnen ontfermen zich over mijn bagage, dat scheelt al weer. Ik dacht: als ik maar in dat vliegtuig zit, dan kan ik bijtanken en weer door. Niet dus! Op Düsseldorf  voelt het nog zwaarder dan op het vliegveld van Palma en voor het eerst denk ik, hier is iets goed mis. Zo gauw mogelijk naar de auto richting huis. Bij thuiskomst helaas geen afzakkertje met zijn vieren, want ik kruip op de bank, Daar ga ik in rap tempo achteruit en voel me net een vis die op het droge naar lucht zit te happen. Twee uur na thuiskomst ga ik in de ambulance naar de spoedeisende hulp. Eindelijk krijg ik zuurstof toegediend. Onderzoeken volgen en om drie uur 's nachts krijg ik de uitslag. Para influenza type III. Een virus (waarschijnlijk al opgelopen tijdens de heenreis) dat acuut op je longen slaat. Kleine kinderen, bejaarden en mensen met verminderde weerstand zijn hier vatbaar voor. Heb ik toch steeds gedacht dat er met mijn weerstand niets mis is. Ik ben gezond met hier en daar een beetje kanker. Niets aan de hand dus. Nou, ik sta weer met beide benen op de grond. Deze cadeautjes krijg je er als kankerpatiënt gratis bij, maar ik heb wel een super toffe vakantie gehad en heel veel mooie nieuwe herinneringen gemaakt. Inmiddels ben ik weer thuis. Nog steeds wel gauw buiten adem, maar het herstel zal ook wel enkele weken duren volgens de artsen. Langer dan enkele weken gun ik mezelf ook niet, want de nieuwe kuur ligt op de plank te wachten tot ik weer beter ben. We moeten door en snel graag. Of zit ik dan al weer op het randje van mijn grenzen??  Pffffff, zelfs doseren is moeilijk!

tot gauw, vit