Dagtaak

Voor in de annalen: (ik had zin om op deze manier te beginnen, gewoon omdat ik 't woord annalen ondanks de dubbele n zo'n lekker viezig woord vind)

> Bloedwaarden uitstekend bij de eerste controle na twee maanden. Het getal van de lambdaketens was weliswaar hoger dan de vorige keer, 44, maar de arts maakte zich geen zorgen. Er is sprake van een nieuwe kijk op die cijfers. Zolang de patient geen klachten heeft of vreselijk vermoeid is, mag de waarde van die lambdaketens iets verhoogd zijn. Nou, ik heb geen klachten en ben absoluut niet oververmoeid. Ik voel me fit, ja, wel kankerfit want ik heb werkelijk geen idee meer hoe kankerloosfit voelde. Maar ik ben allang blij met kankerfit, en de snelheid waarmee ik herstelde dag na dag na die laatste kuur in het ziekenhuis in augustus.

> Begin september, een week voordat ik kankerfit naar mijn eiland zou vertrekken, werd vastgesteld dat mijn lieve Snoetepoes lymfeklierkanker had. Ongelooflijk wrang, dat het vrouwtje net schoon is verklaard en de poes kanker blijkt te hebben. Gelukkig nooit pijn gehad en voor slechts een half jaar levensverlenging geen gedoe met chemo. Ik geen chemo, Snoet geen chemo, dus een verdrietig maar dankbaar afscheid na elf jaar liefdevol gezelschap.

> In de weken voorafgaand aan de dood van Snoet droomde ik tot driemaal over honden, ging ik asiels langs om te informeren naar vrijwilligerswerk en werd ik dan telkens wakker met het sterke gevoel dat ik een hond moest aanschaffen. Daarover later meer...

> Terschelling werkte zoals altijd helend. Maar er was toen ook al iets anders aan de hand. De dexa verdween m'n lijf uit en daarmee de eetonrust. Mensen wat ben ik rustig tussen de oren! Ik lijk wel een gewoon mens, met drie gezonde maaltijden op de dag. Ben op 't eiland begonnen met m'n eigen dieetvoorschriften. Ja, zo ben ik, verschrikkelijk, maar waar. Boekje gekocht, speciaal hiervoor en ontbijt, lunch en diner uitgeschreven. Komt erop neer dat ik elke dag hetzelfde eet, nee, niet elke dag bloemkool of wortels, maar dat mijn ontbijt altijd havermoutpap is, mijn lunch altijd de grootste maaltijd is, groenten met vette vis of hondenbrokjes, sojastukjes dus en dat mijn laatste maaltijd altijd kwark is met fruit en noten pitten en zaden. Pasta en rijst mis ik niet, zoete aardappel eet ik zo af en toe en brood, ja brood mag ik alleen op zaterdag, net als kaas. Vreselijk hè mensen, dat je zo in elkaar kunt zitten, dat je zo je eetpatroon vastlegt en controleert. Elke hap wordt in het boekje genoteerd, en elke uitzondering zoals het koekje bij de koffie in de horeca. Ik verheug me elke week op de zaterdag met volkorenbrood met pindakaas en vette oude kaas op roomboter. Zielig hè, maar ik kan niet anders, het werkt voor mij.

> Direct na Terschelling heb ik me overgegeven aan Maik, de personal trainer bij m'n sportschool. Nee, dit gaat niet over seks lui, nee, hij mocht me wegen en meten. Net zo intiem kan ik je als vrouw verzekeren, want je geeft lichaamswaarden bloot, die je liefst nooit met anderen deelt. Ik wilde een beginsituatie hebben, maar Maik moest me beloven de getallen niet hardop te verklappen. Anders was ik zwaar depressief naar huis gegaan. Afgesproken dat ik met mijn eigen dieet aan de slag zou gaan en dat hij mijn krachttraining zou verzwaren. Alle toestellen ingesteld op vetverlies en spiermassagewin. Zo gezegd zo gedaan, de krachttraining werd dermate zwaar dat ik ongemotiveerd naar de sportschool ging, maar ik ging. Ik ontdekte de tredmill en liep wel voor de lol met een flinke helling en hoge snelheid een half uur tot een uur voorafgaand aan de apparaten. In de bijbehorende beweegapp zit ik nog steeds in het hoogste niveau, erg hè als je zo met cijfers bezig bent. Maar die houden me op de been, gedreven en indien mogelijk de eigen grenzen steeds een tikje verleggend zolang het lukt.

> Die controle bij Maik heb ik moeten afzeggen. Want er kwam iets tussen. Ik ben een aantal weken geleden actief ingegaan op de signalen uit mijn dromen. Ik, kattenmens met een hekel aan honden, meer nog aan hondeneigenaren, heb een hond uit het asiel gehaald. Nou, zo gaat het niet in de praktijk want niet jij maar de asielmedewerker zoekt een match voor jou. Mijn Vos had iemand nodig met geduld, en iemand die consequent is. Wat dacht je van een voormalig onderwijsmens, een ouwe schooljuf die niks te doen heeft de hele dag? Dankzij alle seizoenen van The Dogwhisperer Cesar Millan, die ik verslonden heb ben ik in staat Vos op te voeden tot een goeie hond. Ik wil nooit een hondenmens worden zoals ik ze helaas in mijn buurt tegenkom. Ik zal altijd van katten blijven houden en ze beschermen tegen de drang van Vos om ze op te jagen. Net als mijn tuinvogels, ook daar moet ie afblijven. Het is of ik weer een klein kind in huis heb. Met een baby leef je van voeding naar voeding en plan je de dagelijkse activiteiten tussendoor. Nu leef ik van wandeling naar wandeling en moet de rest in de tussentijd. Wakker liggen de eerste week want hij sliep nog niet door. Dagelijks loop ik tien kilometer of meer, ik geniet van de vroege stille ochtenden met prachtige zonsopkomsten en nevelstroken boven de weilanden. En als het regent, dan word je nat ja, nou èn. Dit is de baan die ik zocht, dit geeft voldoening en biedt mijn leven structuur. Mijn buurvrouw zei vandaag tegen me dat ik elke dag wel erg regelmatig de deur uit ga. Ja je kunt de klok erop gelijk zetten en elke tijd heeft z'n eigen route. Sjeesus wat ontzettend meelijwekkend als je op die manier je leven inricht omdat je een hond hebt, doe es een beetje flexibel. Ach, verandert heus nog wel, komt tijd komt raad. Voorlopig is 't goed, houvast voor baasje en hond.

 https://photos.app.goo.gl/Jjj96wQAEtzoJVYJA

> Ik ben thuis op m'n eigen weegschaal gaan staan, wilde resultaat zien want merkte dat broeken weer pasten en dat de dikke vette laag van m'n buik verdween. Michelinvrouwtje schrompelde. De cijfers op de weegschaal maakten me supergelukkig. Ik ben rond (...) zeven kilo kwijt intussen, heb acht procent meer spiermassa gekregen en m'n vetpercentage is met meer dan tien procent gedaald. Ben heel benieuwd of de schaal bij Maik hetzelfde aangeeft binnenkort. Ja ik ben van de cijfers en de getallen en ja het is sneu als je daar je levensgeluk uit haalt. Maar goed dat ik alleen woon, stel je voor dat je met mij zou moeten leven, met dat boekje, met die app, met die getallen brrr nee beter zo.

Vos is tevreden, de liefde groeit. Pikant detail, hij is nogal eetverslaafd en mijn goeroe zegt altijd, elke baas krijgt de hond die hij/zij verdient...

De kamerolifant is de deur uit, een jonge hond is in de plaats gekomen. Mijn nieuwe levensmotto:

Leven = lopen!