Het jaar na alle andere daarvoor

Gister was ik jarig.

Vorig jaar was dit dus ook de dag na mijn verjaardag. Ik was op school en we hadden de inspectie anderhalve dag op bezoek. Die dag was de laatste en volgens planning zou de inspecteur de hele ochtend met mij praten.

Inspectiebezoeken zorgen altijd voor de nodige zenuwen. Maar nu was alles anders want 's middags had ik m'n eerste afspraak in Leiden bij de oogspecialist. Ik stond stijf van de spanning, waardoor op de vraag van de inspecteur hoe gaat het met je , spontaan de tranen m'n ogen uit druppelden.

Ik ben de ochtend doorgekomen en zat 's middags tegenover de professor. Die wachtte de biopt niet eens af. Dat ziet eruit als irismelanoom was zijn directe reactie op de foto's. Zo begon mijn bestaan als kankerpatiënt, vandaag precies een jaar geleden.

Gister was ik jarig.

Twintig jaar geleden ben ik opgehouden met het vieren van die dag. Ik had flink uitgepakt, een rondvaartboot gehuurd en met de familie van beide partijen voeren we 's avonds over de grachten en over het IJ. Verjaardagen bestonden in die tijd uit opzitten en pootjes geven, de bekende kring in de huiskamer, waarbij de hapjes en drankjes volgens een vaste volgorde werden geserveerd. Ik bedacht het uitje met de familie en sloot een traditie, voornamelijk die van mijn toenmalige schoonfamilie af.

Anderen zien genieten, het anderen naar de zin maken, dat is wat mij plezier en voldoening geeft. Zelf in de schijnwerpers staan houd ik niet van. Kanker zorgt wat dat betreft voor een complete metamorfose. Het leven draait onvermijdelijk de hele tijd om jou en je uitslagen. Er wordt veelvuldig naar je gezondheid geïnformeerd, door zowel artsen als lieve vrienden en kennissen. Helemaal als het niet zo goed gaat, zoals de laatste tijd, is de belangstelling groot.

Ik heb ontdekt dat er een valkuil zit in die belangstelling. Je raakt eraan gewend, het wordt normaal dat de omgeving je als het ware automatisch benadert en vraagt naar een update. Hoe beter ik me voel, des te makkelijker het is om die valkuil te omzeilen heb ik gemerkt. Gewoon m'n eigen gang gaan dus, zonder de (stiekeme) gedachte gut kep de hele dag nog geen appje of belletje gehad van iemand om te horen hoe 't is.

Je kunt pas iets veranderen als je erkent wat er aan de hand is. Vrij naar dr Phil, you can't change what you don't acknowledge. Ik had in de afgelopen week een paar fijne afspraken, waarbij praktisch alle aandacht op de ander gericht was. Geanimeerde maar ook intensieve gesprekken, meedenken, ik was kapot bij thuiskomst maar voelde me mentaal zo goed. Dit is wat ik van origine prettig vind, dit is waar ik goed in ben, luisteren in plaats van zelf te praten. Los van hoe het met mijn gezondheid gaat, richt ik mijn blik voortaan bewust zoveel mogelijk de buitenwereld in.

Dat is mijn motto voor de komende tijd.

(En ja, dit heb ik inderdaad veel eerder al geschreven, in een andere fase van de ziekte. Toen was ik duidelijk niet toe aan de daadwerkelijke uitvoering)

Gister was ik jarig.

Ik ben 60 geworden. Een rond getal, dat door mijn omgeving nogal belangrijk wordt gevonden. Een vriendin formuleerde mijn verjaardag zelfs als de dag dat ik de 60 heb gehaald. Ik gun een ieder zijn en haar beleving. Ik was veel meer bezig met vandaag, de dag erna, de start van mijn leven als kankerpatiënt. Maar toegegeven, alle berichten op Facebook, de appjes, de kaartjes op de mat, de bloemen die werden bezorgd, de telefoontjes, het deed goed. Op je verjaardag sta je in de schijnwerper, dat is normaal, dat hoort zo en dat is fijn. Dat laatste, dat gevoel vertaalt zich binnenkort naar de praktijk. Dat wordt mijn vuurproef.

Gister was ik jarig.

Een andere vriendin belde me een week of vier geleden. Vanuit respect voor het feit dat ik niet van verrassingen houd, vertelde ze me dat ze begin oktober een high tea voor me heeft georganiseerd. Want 60 is niet niks en best wel bijzonder en misschien ook een beetje omdat ik dit getal in elk geval heb gehaald. Dat laatste heeft ze niet hardop geuit. Deze geweldige vrouw is een talent op organisatiegebied. Zowel de plek als de uitgenodigde mensen zijn precies de juiste.

Ik heb minstens een week gedaan over het wennen aan het idee dat ik die middag in het centrum van de aandacht sta. Inmiddels kijk ik uit naar het feestje. Ik grijp die dag aan om te laten zien dat ik in de praktijk kan wat normaal is, wat zo hoort en wat fijn is, namelijk genieten van alle aandacht die bij een verjaardag hoort. De kanker doet niet mee, de wereld draait op dat moment om mij, gewoon omdat ik jarig ben en omdat 60 een mooi rond getal is.

Gister was ik jarig.

De afgelopen weken waren zwaar. Ik heb me meer patiënt gevoeld dan ooit. Kwam nauwelijks m'n huis uit, zo verzwakt was ik. En hoewel ik ter compensatie m'n hersencellen heb uitgedaagd door de Algemene Beschouwingen van begin tot eind te volgen, de kranten via Blendle uit te spitten, alle praatprogramma's over het vluchtelingenprobleem te bekijken, werd ik langzaam maar zeker gek door het beperkte aantal vierkante meters dat mijn directe omgeving vormde.

Ik ging verlangen naar kunst, had al maanden geen museum van binnen gezien. De behoefte aan voor een schilderij staan, langer dan tien seconden te kijken, de penseelstreken te bestuderen zoals Joost Zwagerman ons leerde in DWDD werd groter en groter. Ik regelde vriendinnen en een auto.

Gister was ik jarig.

Het werd een topdag. De zon scheen en de tentoonstelling was prachtig. Ik heb de volledige audiotour gedaan en bij elk schilderij minimaal tien seconden staan kijken. Buiten op een terras geluncht, kop in de zon. Kwam thuis, vol adrenaline, nergens last van. Klaarwakker tot in late uurtjes, moeite om in slaap te komen. Vanmorgen nog steeds in die energie vroeg naar buiten, lekker endje gefietst. In de spiegel meende ik meer kleur in m'n gezicht te zien. De zon of is m'n HB sinds gister gestegen?

Overmorgen zal blijken of mijn lijden zin heeft gehad, of de cijfers zijn gestegen dan wel gedaald. Wordt vervolgd.

Gister was ik jarig.

Het allereerste berichtje 's morgens was van mijn zoon. Vier zinnetjes, vier allesomvattende, perfecte zinnetjes.

Lieve moeder,

Van harte gefeliciteerd

Hoop dat je een ok dagje hebt

Hou van je

Zie je snel