Update in (bij)woorden

Kut

De man van mijn voormalig huisgenoot (nu vriendin) heeft nog maar kort. Minder dan een maand is de voorspelling. Kennelijk krijg je die wel van een arts als je al op sterven na dood bent. Ik hou er rekening mee dat ik van Terschelling naar de wal zal moeten voor de uitvaart.

Lelijk

Wat een lelijke klotenziekte is kanker toch. Geen idee hoe ik er aan mijn einde uitzie, maar hopelijk wijkt dat niet zo heel veel af van mijn huidige zelf. Kreeg een foto van de man van C. Mijn eigen beeld voldeed bij lange na niet aan wat ik zag. Een broodmager op een lijk lijkend mens, met een buik waar een van een tweeling zwangere vrouw een puntje aan kon zuigen. Vreselijke lelijkheid. Ik lag er wakker van, wat vreemd genoeg leidde tot inspiratie voor een speech bij de uitvaart. Ik spreek graag en heb bij vele vrolijke en treurige gelegenheden moeten optreden in het verleden. Meestal komt inspiratie onverwacht, soms zelfs op de dag zelf. Nu ben ik op tijd klaar.

Karma

Ik zag een herhaling van Erica op reis. Ze interviewde een monnik, die blijkbaar even belangrijk was als de Dalai Lama. Ze vroeg hem waarom sommigen van ons zoveel ongeluk ervaren en anderen probleemloos door het leven lijken te gaan. Volgens de monnik had dit alles te maken met karma. De Engelsen zeggen what goes around, comes around. Komt allemaal op hetzelfde neer, je hebt ergens in het verleden iets verknald en daar boet je nu voor. Fijn. Ik heb liever domme pech.

Lijden (in Leiden)

Meer dan twee uur in wachtkamer. Na ruim anderhalf uur had ik het door. Alle patienten die kwamen en ook weer gingen waren van andere artsen. Op het laatst zaten alleen nog patienten van de professor in de wachtkamer. En niemand die iets zegt. Als makke schapen nog es een kopje koffie halen en een tijdschrift doorbladeren (nee schapen kunnen niet lezen en drinken geen koffie)

De verpleegkundige (ik heb haar ooit met een trol vergeleken, een trol met een houding als van de gebochelde van de Notre Dame) sloop af en toe de ruimte door, hoofd naar beneden, zo van ik zie niks en ik hoor niks, ik ben er eigenlijk niet. Later zag ik haar super empathisch bij een man zitten die allerlei lichamelijke klopjes van haar kreeg. Hij had vast ook twee kankers en dit was de eerste keer sinds maanden dat ze hem terug zag... Toch ben ik er van overtuigd dat haar intenties goed zijn. Ze werkt stomweg voor de verkeerde arts en niemand heeft haar tot nu toe aangespoord hem in z'n vet te laten gaar smoren. (Overigens heeft hij helemaal geen vet. Ik heb hem es goed bekeken. Ziet er topfit uit, mooi kaarsrecht postuur, leeftijd moeilijk te schatten. Waarschijnlijk jonger dan je zou denken)

Schweiz / Suisse

Er zijn foto's gemaakt die dag in Leiden. Mijn irismelanoom was nauwelijks veranderd, goed nieuws dus. Ik stond in vijf minuten weer buiten, want wilde alleen de mededeling doen dat ik naar Zwitserland wil. Heb kort verteld over de ontmoeting met de medepatiënt. En kort maar krachtig aangegeven dat de risico's waar de professor het de voorlaatste keer over had, voor mij aanvaardbaar zijn en lariekoek maar dan in andere woorden. En voor Zwitserland ook, anders was ik in januari wel ongeschikt verklaard. En ik vroeg of er een spoedgeval was geweest, niet dus. Maar je moet alle patienten de aandacht geven die ze verdienen zei hij. Met een vaag voorbeeld van een vrouw die blind aan het worden was. En naar mij toe draaide hij als een blad aan de boom. Opeens was Zwitserland prima en zou de bestraling zeker slagen. De kogel is door de kerk waren zijn laatste woorden.

Verstandig

In de wachtkamer heb ik in elk geval één patiënte kunnen waarschuwen voor deze man. Ze kwam voor het eerst en vroeg of dit normaal was, dat lange wachten. Er bleken mensen uit Tiel en Leeuwarden te zitten, die meeluisterden. Met enig verstand kom je niet meer of vraag je net als ik een andere arts aan.

Intrigerend

Thuis heb ik de verzekering gebeld of ik een andere arts mag vragen de controles na de bestraling in Zwitserland te doen. Geen probleem, maar de professor moet wel akkoord gaan. Als ie slim is gaat ie niet moeilijk doen. Want hij kan op z'n (ziekenhuis)klompen aanvoelen dat ik dan nog moeilijker ga doen. Ben daar zelfs al mee begonnen. Heb een mail gestuurd aan de verpleegkundige. Keurig netjes maar glashelder, met voorbeelden erbij, aangegeven dat mijn vertrouwen in de professor niet meer voldoende is en dat ik een andere arts wil. Naam erbij van arts, hij behandelt mijn medepatiënt. Ook vermeld dat ik vermoed dat de professor niet gewend is aan mondige mensen zoals ik, die niet meteen doen wat hij zegt. En ik heb haar voorzichtig een hint gestuurd over haar goede intenties die bij deze arts niet z'n recht komen.

Ze heeft mijn mail doorgestuurd naar de prof. Ik zag een voornaam en een kort zinnetje daaronder. Onder dat niet belangrijke zinnetje één woordje: Tsja.........met puntjes erachter. Ik interpreteer dat ene intrigerende woordje als bevestiging van wat ik al dacht. Zij weet donders goed hoe laat het is.

Jankerig

Zo zie ik eruit. De professor keek naar mijn rode oogleden toen ik die noemde als laatste bijwerking en reageerde met, ja ik zie het. In het AMC keken ze wel en iets langer en van dichtbij. Blefaritis heb ik en dat is een bacteriële infectie in de wimpers. Waar?! Ja in m'n wimpers. Ik voelde me heel vies, alsof ik daar nooit enige hygiëne heb toegepast. Is niet zo, tis echt een infectie die kan ontstaan door de verlaagde weerstand veroorzaakt door gebruik van prednison. Bedankt. Nu ben ik twee keer per dag bezig met het wassen van mijn wimpers. Een wattenstaafje met babyshampoo en vooraf de poriën openen met zo heet mogelijke kompressen. Toch niks anders te doen. Mag nog blij zijn dat ik keuze had, want antibiotica had ook gekund. Mooi niet, al is dit wassen wel iets van de lange adem. Maar ach, toch niks anders te doen.

Overwonnen

Oudste kleindochter te logeren gehad. En het is gelukt om haar daadwerkelijk te laten slapen, de hele nacht. Ze heeft wat last van heimwee, ook bij haar andere oma begreep ik, wat troostend werkt voor mij en moest daardoor voorheen worden opgehaald in de avond. Ik heb geluld als Brugman en samen hebben wij de angst overwonnen. Was erg leuk, samen babbelen, kleuren, puzzelen, tuinieren. Eerder was ik voor de verjaardag van de middelste op de fiets naar Almere. Laatste keer was twee jaar geleden, ik genoot van de tocht. Zoon verbaasd dat ik helemaal op de fiets was en niet een stuk met de trein had gedaan. Niks daarvan, zolang het kan fiets ik. Heen had ik wind mee, terug heb ik meer dan twintig kilometer met wind tegen gereden. Inclusief een stuk of vier pittige stukken vals plat, brug op. Nergens last van onderweg en of later. Geen gehijg, geen vermoeidheid (die logeerpartij was meer vermoeiend, mentaal vooral. Na vertrek van F de volgende dag ben ik als een blok in slaap gevallen haha)

Zo lief en ontroerend, mijn zoon die zijn buren (de halve straat was buiten) wees op z'n moeder die helemaal op de fiets uit Amsterdam naar Almere reed en ook weer terug. Respect hè mensen zei hij. Ik fietste weg met een dichte strot.

Verrast

Kreeg twee weken geleden een grote mooie doos met daarin allerlei soorten fruit. Was als dank voor het bezorgen van een stageplek aan de zus van mijn schoondochter. Een mooie jonge meid die graag het onderwijs in wil. Ze is goed opgevangen bij mij op school. Ik had haar al heel lang niet meer gesproken, omdat ik niet meer werk. Dan opeens dit gebaar, ja dat doet een mens goed. Al was het natuurlijk niet nodig iets te geven, toch is het leuk onverwacht te ontvangen.

Verlangend

Nog drie nachtjes slapen en dan met vriendin naar Terschelling. Zij blijft net als elk jaar een dag of vier vijf. Haar zus rijdt ons naar de boot. Terug wil ik de reis met het ov maken, om te ervaren dat dit makkelijk gaat. Langer reizen heb ik al gedaan de afgelopen maanden, ook toen ik me slechter voelde dan nu. En misschien kan ik de man van C nog levend spreken, afscheid nemen.

Heb er zin in, lekker fietsen, duintje op en af, langs wad en door bos. Opstaan en alleen maar hoeven te bedenken waar vandaag de koffie te gaan halen. En gebak ja of nee. Wandelen zonder tijdsbesef, gewoon maar wat lopen. Een goed boek lezen, een dik boek, op het terras en in een duinpan. En naar de polder staren vanuit de boerderij. Naar de buurman met de 98 koeien die elke dag in een keurige rij naar een ander weiland slenteren. Ja, kan niet wachten.

Reinigend

Nu eerst stukje bij beetje het huis schoonmaken, is prettiger thuiskomen. Al zorgt de poes dagelijks voor verse haren...Babyshampoo mee in de toilettas. Wie weet reinigt de zeelucht wel veel sneller. M'n speciale vruchtdrank gaat ook mee. Ik voel me goed, zit nu in week twee van het drinkschema dat erbij hoort. Precies na Terschelling is een maand om, dan bepaal ik of ik doorga met gebruiken. Best lastig, want het eiland doet me altijd goed. Zou me nu dus dubbelgoed moeten gaan voelen haha. Goed voelen, dat is het motto voor de komende tijd. Goed voelen hoe goed ik me voel. Op een schaal van 1 tot 10 hoe goed voelt u zich? Zou een leuke vraag zijn aan patienten, weer es wat anders.

Ik wens iedereen, patiënt of niet, een mooie vakantie.