Goodbye Oxycodon!

Hi allemaal,

Ik heb een nieuwe blog geschreven . Dit keer over het heugelijke feit dat ik gisteren eindelijk mijn oude, ongebruikte pijnstillers (opiaten) naar de apotheek heb weggebracht: Goodbye Oxycodon!

Heb jij net als ik tijdens je ziekte ook opiaten gebruikt? En heb je die nu net als ik (hopelijk) minder of helemaal niet meer nodig? Ben je daar ook zo blij mee? Fijn als je jouw ervaringen daarover wil delen!

Levendige groet, Christa

 

Opgeruimd!

Gisteren was het eindelijk zover. Ik heb m’n medicijndoos opgeruimd of eigenlijk mijn medicijnvóórraad. Want al mijn medicijnen pasten allang niet meer in één doos. ‘Niets bijzonders’ zou je zeggen, want dat doet iedereen toch af en toe? Maar wel bijzonder als ik je vertel dat ik thuis nog een flinke partij opiaten had. Ik ben namelijk een tijdje flink aan de Oxycodon en Fentanyl geweest. Niet als partydrug maar op doktersvoorschrift omdat ik als gevolg van mijn ziekte lang veel pijn heb gehad. Tijdens mijn behandelperiode en daarna. Het enig dat daar tegen hielp waren opioïden. Steeds een beetje meer. Want je lichaam raakt eraan gewend. Toen de pijn geleidelijk minder werd, heb ik ze stap voor stap afgebouwd. Dat heeft wel even geduurd, want opiaten blijken nogal verslavend te zijn. Nu zijn ze echt allemaal het huis uit. Weer een fase afgesloten: Goodbye Oxycodon en Fentanyl!

Schrikbarende aantallen

De meeste mensen weten denk ik wel dat opiaten een verslavende werking hebben. Toen ik in 2019 ernstig ziek was las ik krantenartikelen met daarin schrikbarende aantallen en stevige waarschuwingen. Volgens Trouw (zie linkje onder) gebruikten in 2019 meer dan 1 miljoen Nederlanders opiaten. Dat is bijna 6% van de totale Nederlandse bevolking, baby’s, zwangere vrouwen en grijsaards meegerekend. Ai! En ik was daar één van, maar gelukkig allang niet meer.

Junk of niet?

Had ik een keuze om wel of niet opiaten te gebruiken? Eigenlijk niet. Want als 2x 4 paracetamols per dag niet toereikend zijn om je pijn voldoende te onderdrukken, schakelen artsen terecht over naar zwaardere middelen. Toen ik daaraan begon had ik geen idee hoelang ik pijn zou hebben en ik wist niet dat je op termijn steeds hogere doseringen nodig hebt, want je lichaam raakt eraan gewend.Toen de pijn aanhield en erger werd mocht ik per dag meer Oxycodon-pilletjes (met kortdurende afgifte) en kwamen er ook Fentanyl-pleisters (met geleidelijke meerdaagse afgifte) bij. Ik herinner me nog goed dat ik een keer op een vrijdagavond huilend de spoedeisend hulp heb gebeld en heb gesmeekt of ik alsjeblief nog een extra ‘Oxycodonnie’ mocht innemen, want ik kon van de pijn niet slapen. Al gauw kon ik niet meer zonder. En zonder had ik het niet gered. Ben je dan een junk of niet?

Atypisch

Ondanks alle opiaten heb ik evengoed lang pijn gehad. Mijn behandelend oncoloog noemde het een atypisch pijndossier. Want er was niet altijd een 1-op-1 relatie tussen de plek waar ik pijn voelde en de plekken waar ze tumorweefsel hebben weggehaald. Ook vonden ze het in het ziekenhuis uitzonderlijk dat de verdoving na mijn operatie steeds gedeeltelijk uitviel. Met als gevolg nog hogere doseringen Fentanyl. Tsja, ik ben altijd al een bijzonder, uniek persoon geweest, haha. Nu, 1,5 jaar na m’n laatste pijnstiller, kan ik er wel grapjes over maken. Toen niet want de pijn heeft lang in negatieve zin mijn leven beheerst.

Bijsluiter

Ik wil beslist niemand aanraden om net als ik opiaten te gaan gebruiken als het niet hoeft. Dus bij deze blog hoort ook een bijsluiter. Opiaten zijn verslavend en hebben veel vervelende bijwerkingen. Dus gebruik ze nooit zonder medisch voorschrift!

Om eventuele partydrug-gebruikers nog iets verder te ontmoedigen hierbij een korte samenvatting van de 12-pagina-lange (!) officiële bijsluiter. Eén op de tien gebruikers ervaart de volgende bijverschijnselen, hetgeen ik op basis van persoonlijke ervaring kan beamen.

Niet helder kunnen denken, concentratieproblemen, vaak per dag enorme temperatuurschommelingen, koud voelen afgewisseld met overmatig zweten, versnelde hartslag en ademhaling, kortademigheid, onrustig gevoel, stemmingswisselingen (verwarring, angst , depressie), slaapproblemen, extreme vermoeidheid, droge mond.

Of wellicht had ik al deze bijwerkingen ten gevolge van de chemo’s? Wie zal het zeggen? Voor sommige van bovengenoemde  kwalen kan je dan weer andere pilletjes vragen, dus al snel werd ik een wandelende pillendoos. De plaatselijke apotheek heeft ruim één jaar veel geld aan mij verdiend. Van harte gegund, het was voor een goed doel, namelijk mijn herstel!

Grote impact

Het moge duidelijk zijn dat de impact van pillen en pleisters enorm is. Zowel in positieve zin, omdat ze deels je klachten verlichten, maar ook in negatieve zin. Niet alleen fysiek maar ook mentaal en sociaal. Ik kon  lange tijd niet zelf autorijden (beperkt reactievermogen), geen ‘grote mensen’- films kijken (te ingewikkeld) , geen boek of serieus artikel lezen (concentratieproblemen) en geen fatsoenlijk stuk schrijven (te ingewikkeld). Verder was ik emotioneel nogal labiel, dus in gezelschap af en toe een flinke spelbreker en ik was continu doodmoe. Van de bijverschijnselen van alle pillen, pleisters, de chemo’s en natuurlijk ook van stress, verdriet en angst. Kortom, een flinke opgave om uit die spiraal te komen.

Afbouwen

Afbouwen van pijnstillers is lastig wanneer je nog pijn hebt. Na de pre-en postoperatieve pijn kwam een nieuwe pijnvorm, namelijk: pijn na inspanning. Dat hoort ook bij herstel. Wanneer je mobiliteit toeneemt en je weer meer gaat doen is het onvermijdelijk dat je soms meer doet dan je aan kan. Je lichaam geeft dan feilloos de grens aan. Een goede innerlijke coach dus om naar te luisteren maar ook confronterend. Want ik wil(de) zo graag weer alles kunnen en doen. Helaas ging dat niet één, twee, drie.

Met goede begeleiding van de pijnpoli in het ziekenhuis plus veel bemoediging en engelengeduld van mijn fantastische oncologiewijkverpleegkundige heb ik het gefixed om alle pijn- en slaapmedicatie af te bouwen. Sinds maart 2020 ben ik helemaal zonder pillen. En ik heb zelden meer pijn. Best iets om trots op en dankbaar voor te zijn!

Je weet maar nooit

Nu even terug naar mijn medicijnvoorraad. Van mijn ouders die in de oorlog de hongerwinter hebben meegemaakt heb ik geleerd om  altijd iets op voorraad te houden ‘voor het geval dat..’. Dus net als mijn ouders vroeger, zorg ik ervoor dat ik altijd een voorraadje in huis heb en nooit misgrijp; met eten, pleisters, bandenplakspul en nog veel meer. Dus ook met de medicijnen die ik overhield na mijn kanker-behandeltraject: opiaten, anti-snelle-hartslagpillen, darmwerking-bevorderende pillen, slaaptabletten etc. Best vreemd eigenlijk. Want dit zijn immers geen paracetamolletjes die je even tussendoor slikt wanneer je een keer hoofdpijn hebt. Maar ja, gewoontes zijn soms lastig te doorbreken.

Kapitaalvernietiging?

Nu heb ik eindelijk mijn oude medicijnen ingeleverd bij de plaatselijke apotheek. Even dacht ik toen nog ‘Zonde om al die pillen weg te gooien. Wat een kapitaalvernietiging! Had ik misschien iemand anders hier nog een plezier mee kunnen doen? Iemand met vergelijkbare serieuze pijnklachten als dat ik destijds had?’ Maar ja, de vrije handel in opiaten is in Nederland verboden, dus ik heb ze toch maar braaf ingeleverd. Ziezo opgeruimd! Weer een fase afgerond!

Diepere betekenis

Eigenlijk staat mijn inleveractie voor veel meer. Niet alleen voor een opgeruimde medicijndoos, maar ook voor loslaten van angst en doemdenken. Én voor optimisme en hoop. De oude gedachte  ‘Misschien komt de kanker binnenkort terug, dan heb ik weer opiaten nodig’ heb ik losgelaten. Die is getransformeerd naar ‘het gaat nu goed met mij, daarom ga ik er (voorlopig) vanuit dat dat zo blijft’. En bij een opgeruimd gemoed past een opgeruimde medicijndoos. Dus: dankjewel Oxycodon en Fentanyl en dank aan alle artsen en specialistisch verpleegkundigen dat jullie mij deze medicijnen zo lang als nodig hebben voorgeschreven. Daardoor hebben jullie mij mijn kwaliteit van leven tijdens mijn ziekte iets dragelijker gemaakt. Nu laat ik laat mijn oude medicijnen in vertrouwen los. Goodbye!

En jij?

Heb jij net als ik tijdens jouw ziekte opiaten gebruikt? En heb je die nu minder of helemaal niet meer nodig? Ben je daar ook zo blij mee? Fijn als je jouw ervaringen daarover wil delen! 
 

Levendige groet

Christa

 

Meer lezen?

• Pijnbehandeling: https://www.umcutrecht.nl/nl/ziekenhuis/specialisme/pijnbehandeling
• Zware pijnstillers zijn verslavend: https://www.trouw.nl/binnenland/meer-dan-een-miljoen-nederlanders-gebru…, (Trouw, 29-07-19)
• ChristaBlogt: ben je nieuwsgierig naar mijn andere blogs? Bijvoorbeeld de blog die ik schreef over de haat-liefde verhouding met mijn behandeltraject? Lees dan: https://christablogt.blogspot.com/2020/09/haat-liefde-verhouding-met-mi…