Vertel ik het wel of niet?

VERTEL IK HET WEL OF NIET?

De laatste tijd stel ik mezelf steeds vaker de vraag ‘Vertel ik het op m’n socials wel of niet ?’. 

Na lang twijfelen heb ik een week geleden d toch maar een berichtjje op  FaceBook en LinkedIn  gezet.   Bizar hoeveel mensen dat inmiddels hebben  bekeken en daarop hebben gereageerd. Inmiddels heb ik op LinkedIn 8.60 views, 112 likes (of andere emoticons) en 57 commentaren. Plus daarnaast allerlei persoonlijke berichtjes via whatsapp, messenger, linkedin en Facebook. Overweldigend. Ik wilde eigenlijk alleen maar mijn persoonlijke  buurt- en werk- netwerk informeren dat ik voor de 2e keer een recidief heb. Maar dit is wel een beetje veel.  Gekke wereld leven we toch in. Zoveel mensen ken ik helemaal niet (haha).

Hartverwarmend om al die warme, meelevende, opbeurende reacties uit m’n netwerk te ontvangen.  Sommige   (vakgenoten, oud-collega's, studiegenoten, kennissen) heb ik al jarenlang niet meer gezien of gesproken. Het doet me echt goed dat ook zij op afstand met mij meeleven.Dus ik ben blij dat ik mijn twijfel heb overwonnen en deze keuze heb gemaakt. Minder goed nieuws delen is op een bepaalde manier ook fijn. 

Gelukkig wisten we dat hier op Kanker.nl wel  en zijn we ook wel gewend. Sharing is immers caring. Maar ja, ook hier, meld ik over het algemeen natuurlijk liever goed  dan slecht nieuws. 

Helaas is de kanker sinds afgelopen zomer weer actief in mijn lichaam. Voor de 3e keer binnen 4,5 jaar ben ik nu weer aan de chemo. Portie 1 en 2 zitten er inmiddels in. Nog 4 te gaan. Dus t.m. februari  2024 ben ik nog wel onder de pannen. En daarna ga ik verder met 'onderhoudsmedicatie'. Alles met als doel om de kanker opnieuw zo goed mogelijk te verkleinen en voorlopig weer koest te houden.

Alhoewel ik inmiddels aardig wat ervaring met bloedprikken, chemo's en andere medische behandelingen heb, went het eigenlijk nooit. Want liever had ik, net zoals de meesten uit mijn niet- kanker-netwerk,  een 'normaal' leven gehad met volop energie, (betaald of vrijwilligers)werk, sociale activiteiten, een 'normaal uitgaansleven etc. Maar het meeste daarvan heb ik sinds m'n eerste recidief medio vorig jaar uit mijn handen laten vallen.  Voorlopig staat m'n leven dus weer op een laag pitje. Echt heel jammer!!

Dus nu probeer ik maar weer met alle hoop en vertrouwen die in mij is het geleerde uit mijn eigen blogs  (bv over vallen en opstaan, veerkracht, klein geluk en levenskunst, zie elders op Kanker.nl) toepassen in de praktijk. De ene dag lukt dat beter dan de andere. 

600 jaar, zoals deze prachtige boom in de omgeving van Lucca ( Italië) ga ik zeker weten niet halen, maar nog een paar jaar erbij zou ik wel heel fijn vinden!

Hoop dat het jullie  ( zo) goed ( als mogelijk) / beter gaat gaat! En … als dat niet het geval is, wens ik je heel veel liefde licht en kracht toe!

Warme groet!

Christa