Echt, het leven is prachtig!

Lieve lezers,

Voordat jullie nu denken dat ik wereldschokkend genezen nieuws heb, das niet waar. Ik ben nog steeds ziek. Zegt de dokter dus dat zal wel.

Het leven is prachtig. 
Is dat te rijmen met een diagnose als die van mij? Ongeneeslijk ziek, blindedarmkanker met uitzaaingen overal en nergens….

Ik zeg: Jazeker! Nou en of! Absoluut! 

Het  verrast me zelf ook wel hoor, ik zou in 2022 nooit bedacht hebben dat ik dat nog eens zou zeggen. Ik vond het leven waardeloos en kut, je ging er immers aan dood…. 

Nu ben ik dat voorlopig niet van plan maar toch, dat zwaard hing een tijd lang behoorlijk laag. Echter, alles went. Ook ziekzijn. 
Ik ben inmiddels een kleine 2 jaar op de hoogte van de diagnose en ong 1,5 jaar aan het kuren. Ben bezig met de 25 ste kuur ongeveer ( ik tel ze niet) en het gaat goed! 

De scan wees weliswaar een lichte toename aan, op andere plekken was het stabiel. Ik had toen 2 maanden geen chemo gehad en een operatie achter de rug dus de oncoloog was hier niet van onder de indruk. Het leek hem dat die twee maanden de tumor kans zag om te groeien en de kuren erna hadden dat nog niet helemaal gladgestreken en gestabiliseerd. Zulke uitspraken neem ik van ganser harte ter kennisgeving aan. Ik ben er rustig en oke onder, we gaan gewoon weer door met de chemo en de volgende scan zal dan uitwijzen of die zijn werk nog steeds doet. Zo niet zegt hij, is er nog van alles aan andere middelen. Ik ben pas met de eerste optie bezig .

Ik heb nog steeds error. Ik voel me totaal niet ziek, ben fit, heb het druk en ben alle dagen volop in touw. En dan toch, aan de binnenkant…….Das best gek want aan de buitenkant zie je niks aan me. Zie ik er, al zeg ik het zelf nog best goed uit gezien mijn 65 ste levensjaar. Het maakt het tegelijk ook makkelijk om het ziekzijn volkomen te negeren, wat me al heel lang heel goed afgaat! Als ik al wat minder energie heb komt dat echt door de chemo denk ik. 

Ik ben  inmiddels met mijn dochter en de kindjes een midweek weggeweest en wat was het weer heerlijk! Ik geniet van deze momenten, mijn dochter en ik, we zijn twee handen op 1 buik en dan de kleintjes, ach wat zijn ze lief. De leuksten, de mooisten, de meest geweldige kleinkinderen van de hele wereld! ( gelukkig zegt elke oma dat, haha) 

Daarna met mijn zus naar Marrakech geweest, een feestje. We hebben dwas door de souks gefietst, ontzettend gelachen, over de drukke ringwegen gesjeest, heerlijk geslenterd, onze ogen uitgekeken en heel veel lieve mensen ontmoet.

Volgende maand met mijn man naar Turkije, ultra all inclusive deze keer. We gaan het zien. Lijkt me best heerlijk. 

Daarna staan op het programma:in mei met onze beste vrienden een paar dagen weg, in juni met mijn dochter alleen, in julie met zus en zwager naar Duitsland, augustus gaan mijn man en ik met onze twee oudste kleintjes naar Ameland en in september….ga ik nog verzinnen want:

Ik ben weer aan het werk!!!!!

Ik ben inmiddels bij de bedrijfsarts geweest en ook zij vind het een goed plan om weer twee dagen per week te gaan werken, de helft dus van wat ik eerder deed. Ik denk dat dat een goede balans is tussen werk en prive waar mijn “levenshaast “ ook heel voelbaar en aanschouwelijk is geworden. Mijn energie is echt wel wat lager, mijn nachten zijn langer al slaap ik nog steeds bagger. Het deert me niet. Ik denk dat mijn brein bedacht  heeft dat mijn leven twee x zo lang duurt als ik de nachten er bij pak, haha!  Ik luister naar boeken, muziek of lig rustig te mijmeren over alles wat is, was en komt. 

Inmiddels heb k dus mijn eigen werk als sociotherapeut/ verpleegkundige bij de jeugd in de verslavingskliniek weer opgepakt en jongens wat is het leuk! Ik geniet met volle teugen, voel me gewaardeerd en waardevol, ik ben weer” gewoon”. Zo gewoon dat ik gisteravond op het werk helemaal stuk ging. Ik vertelde dat ik niet hoop mee te maken  dat onze poes nog 20 jaar leeft en allerlei ziektes krijgt en ellende. Hij antwoordde dat ik daar niet bang voor hoef te zijn, dat ik dat zeker niet mee ga maken. Het duurde even voor mijn kwartje viel maar ik moest zo onbedaarlijk lachen , heb er nog steeds lol om. Zwarte humor? Zeker maar hij kent me. En ik hou ervan, we doen weer gewoon! Het werk kost me totaal geen moeite, integendeel, ik krijg er scheepsladingen energie van al moet ik na een lange dag werken en op de fiets weer naar huis de dag erna wel even rustig aandoen. Maar he! Wie had dat  een aantal maanden geleden bedacht! Het ontroert me soms midden in mijn werk, gelukkig zijn tranen algemeen en geaccepteerd goed in mijn werkveld. Mijn levenslessen en ervaringen voegen nu iets toe, ik weet op vele gebieden wat de jongeren doormaken, immers, geen enkele gelukkig opgegroeide jongere raakt verslaafd is mijn overtuiging. Onveilig opgroeien, verwaarlozing,verlies,  misbruik maar ook ADHD en/ of autisme zijn veel vaker de oorzaak., bijne nooit simper nieuwsgierigheid. Die jongeren kunnen wel maat houden. De anderen zoeken verdoving, troost, rust. Het is geweldig om ze te mogen ondersteunen bij het helen in een veilige omgeving met een team waar ze bij terecht kunnen en van opaan kunnen. En ik mag weer meedoen!

De eerste keer dat ik weer op mijn fiets( heb er bijna 38000 km opzitten) naar en van mijn werk reed kon ik mijn geluk niet op. En nog steeds geniet ik. Van alles. Van het leven met alles wat dat te bieden heeft. Werk, prive, ik prijs me zo gelukkig met alles wat ik heb. Met de reisjes die we begonnen zijn om herinneringen te maken gaan we gewoon door want we genieten er allemaal zo intens van.  Nooit lang, max 8 dagen want dan wil ik terug naar mijn kinderen, ik mis ze dan. En dat is oke. Want in alles wat ik mis voel ik hoeveel liefde ik daarvoor heb. 

Dat geldt ook voor onze jongste dochter Vera. Het is 20 jaar geleden dat we haar moesten missen en dat blijft ons leven lang.Ook in de tranen die ik om haar huil zit al mijn liefde voor dit prachtige lieve kind.

Op goede vrijdag, om 16.30 uur bij het tv programma “ Ik mis je” op NPO zal ik vertellen over haar, over mij en over ons. Want in mijn lichaam heb ik plaatsgemaakt voor twee. Voor Vera en mij, in mijn ogen en mijn oren woont ze, ze leeft mijn leven met me mee.

Heb elkaar lief, omarm de ander en geniet! Zolang het kan.

Warme groet, Wilma