Ik ben niet sterk
Jij kan dit. Sterke vrouw
Komt helemaal goed met die mentaliteit van jou
Jij wordt beter, jij gaat dit verslaan
Positief denken, dan kan het alleen maar goed gaan
Hopelijk kun je weer snel aan het werk
Ik denk vaak aan je, je bent zo sterk
Je bent nog zo jong, jij gaat overleven
Knap hoe je dit allemaal een plekje kan geven
Maar ik ben niet sterk, ik ben niet knap
Ik geef geen plekjes en ben bang voor beterschap
Want de ik zoals ik mijzelf ken,
De ik die mij heeft gemaakt tot wie ik nu ben
Die staat op losse schroeven, die ligt onder vuur
Die staat met haar rug tegen de muur
Ik ben niet bang om dood te gaan, geen zorgen
In mij zit een grotere angst verborgen
’s Nachts lig ik wakker, het is onbezonnen
Ik ben bang voor mijn leven nadat ik kanker heb overwonnen
Bang voor blijvende schade vanbinnen
Bang dat ik nooit maar aan seks kan beginnen
Bang voor een stoma, bang voor pijn
Bang dat mijn leven voor altijd anders zal zijn
Bang voor vochtophoping in mijn buik benen
Bang voor steunkousen en nooit meer zwaar kunnen trainen
Bang voor het gemis van de vrijheid die ik nu geniet
Bang voor een onbegrepen verdriet
Bang voor het verlies van sensualiteit
Bang voor het verlies van mijn blijheid
Bang om niet te worden begrepen
Bang om mezelf door het leven te slepen
Een ding is zeker, kanker gaat voorbij
Als ik dan nog leef, is iedereen blij
Dankbaar zal ik moeten zijn om te leven,
Maar ik kijk niet uit naar wat ik ervoor op moet geven
Ik ben niet sterk, ik ben niet knap
Ik geef geen plekjes en ben bang voor beterschap
4 reacties
Wat prachtig geschreven Marieke! Fijn dat je bent gaan bloggen, welkom.
Ja... Veel herkenbare gedachten beschrijf je... Heftig hè, die onzekerheid. Het weten dat je niet meer zal zijn wie je was. Of eigenlijk: jij blijft wel jij, maar er verandert zoveel, dat je bang bent om jezelf kwijt te raken. En daar heb je helemaal niet voor gekozen, om precies te zijn heb je in feite geen keuze. Zeker niet als je jonge kinderen hebt waarvoor je moeder wilt blijven zijn. Maar wat ik zelf wel ervaren heb, is dat blijkt dat je ondanks al die veranderingen, tóch jezelf blijft. Want wie jij bent, dat is niet hoe je eruit ziet (in mijn geval na een amputatie en met andere restschade en met nog jarenlang hele "leuke" hormoontherapie). En ook niet wat je nog wel of niet kunt. Maar wat jou jou maakt, is je karakter, je liefde, je talenten, je vermogen tot het ontvangen van liefde etc. En die kankerbehandelingen zullen je van alles afnemen, maar dát niet. Daar ben ik echt van overtuigd, ook al ken ik je helemaal niet. Dag voor dag meis. Gun jezelf dit verdriet. Sterkte ❤️
Je leert jezelf van een nieuwe, andere kant kennen. Dit houdt mij momenteel ook bezig. Niet makkelijk, verre van, maar het kan wel leiden naar nieuwe inzichten en weer sterker in je schoenen staan.
Sterkte
Liefs, Sandra
Lieve Marieke,
Wat een prachtig gedicht. Precies wat ik voel. En jij schrijft het zo neer. Wauw! Ik ga je volgen.
Lieve groet en veel beterschap,
Inez (31 jaar, baarmoederhalskanker)
Mooi! Zo herkenbaar! Dankjewel!
Heel veel sterkte !
Liefs,
Ellen