11. Weer een uitzaaiing... en daarna nog twee.. en daarna?

Drie maanden na de longoperatie zou mijn bloed moeten worden geprikt. Dat wilde de longarts graag. Om het dossier te kunnen sluiten. Succesvolle operatie. Check. Twee dagen na operatie uit het ziekenhuis ontslagen. Check. 

Ik moest er wel wat druk achter zetten. Want het ziekenhuis wilde liever nog drie maanden wachten. Maar ik kreeg mijn zin. Zou de 6,2 inmiddels weer een oude vertrouwde 2,4 zijn geworden? 

Ik opende mijn digitale dossier. Er stond 29. Dat kan helemaal niet. Dat moest een fout zijn. Er moest een komma tussen. Na een toch wel rustige nacht, in het volste vertrouwen dat er een fout was gemaakt, belde ik het ziekenhuis. Helaas. Geen fout. Wel een scan. Weer met een topsnelheid geboekt.

Had ik met 3,9 een enorme darmtumor, met 6,2 een enorme longtumor, wat zou 29 dan wel niet betekenen? Ik dacht de volgende dag dood te zijn. Dat kon niet anders. Het bleek een tumor in het bot van mijn rechterbovenarm. Dat werd me verteld. Die maandag erop zou ik het behandelplan krijgen. Ik moest in de tussenliggende tijd mijn rechterarm maar zo veel mogelijk ontzien. Dus deed ik alles met links. Voor een paar dagen.

Die maandag kregen we een behandelplan. Het werd bestraling. O ja, het was trouwens een tumor in de rechterheup en niet in de rechterarm. Wist ik ondertussen zelf ook. Ik liep namelijk wat ongemakkelijk. Ik onderging dit nieuws een beetje lacherig, met een goed getrainde linkerarm. Haha. Waar mensen werken worden fouten gemaakt toch? Alweer een verkeerde diagnose, maar nu veel minder erg. 

Ik zou 15 x bestraald worden. Milde bestraling. Nog nooit gehad. Het zou na de Pasen gaan gebeuren. Ik zou weer goed kunnen bewegen, want de pijn zou worden bestreden. Weer een nieuw hoofdstuk.