16. Picc-lijn en pruiken.

Gisteren is de picc-lijn geplaatst. Een blijvend infuus in de bovenarm. Een luxe infuus was een betere naam vond de verpleegkundige die hem plaatste. Scheelt inderdaad een opname van 3 dagen (46 uur), chemo mag ik nu thuis laten druppelen. Met een kastje of zoiets. Het is nu nog één groot raadsel, maar zo als voor alles geldt; je weet pas hoe het is als het er is. 

Vandaag voelt het een beetje als mijn laatste 'vrije dag'. Wel met een infuus dat aandacht verdient en niet nat mag worden. Beetje afplakken met folie en douchen maar. Het gevoel van patiënt zijn wordt zo snel groter. En dan is de chemo nog niet eens begonnen. We denken na over hoe alles zo makkelijk en goed mogelijk kan verlopen. Er staat een bed in de muziekkamer. Dat bijvoorbeeld. En ik moet aparte handdoeken en tandpasta omdat ik t/m 5 dagen na de kuur cytostatica uitscheid. Chemisch restafval zeg maar.  Lekker klinkt dat. Maar wat er ingaat moet er altijd weer uit, en dat geldt ook voor chemo. En die chemische restanten, daar moet je voor uitkijken. Dus twee keer doortrekken (nee, niet met de bespaarknop) en dan de deksel van de wc erop. Plastic handschoenen zijn nodig om alles wat er uit mij komt op te ruimen, indien nodig. En mijn was moet apart gewassen. Het zal vast wel wennen, en er is ook geen keus, maar het klinkt van te voren serieus heftig. Maar dit is de afdeling "praktisch" en dat wordt geen probleem. Hoe ik me ga voelen, dat wordt waarschijnlijk een ander verhaal. 

Het lijkt logischer om er over te schrijven als de chemo geweest is. Daarom maar terug naar gisteren. Op pruikenjacht. Er zijn 2 plekken in Zwolle waar ik terecht kon. Had met mezelf afgesproken om niet te moeilijk te doen. De 2 verschillende pruikenspecialisten probeerden uit alle macht me zo veel mogelijk op mijzelf te laten lijken. Kreeg veel grijs op het hoofd. Maar zo ontzettend grijs ben ik nu ook weer niet. Op het allerlaatste pruikpasmoment vroeg ik om iets rood/bruins. Als ik mijn haar zou hebben geverfd zou het die kleur hebben. In het dagelijks leven veel te lui voor, maar als toch al duidelijk is dat ik een pruik draag, waarom dan geen "leuke". Bingo en klaar. Ook nog de goedkoopste van de dag. Want daar zit veel prijsverschil tussen! 

Tussendoor nog naar Intermezzo, het kankerinloophuis in Zwolle. Daar even koffie, praten en 2 mutsjes uitgezocht. Een warme en een zachte. Voor thuis en/of buiten. Blij mee. 

Gistermiddag bleek de picc-lijn alle vrijheid te hebben gehad, want het verbandje dat erom heen zat wapperde zinloos om de elleboog. Had de arm ook veelvuldig gebruikt om in alle pruiken te kunnen friemelen. Dat was ook weer een les. Er moet namelijk altijd verband omheen. Altijd. En de eerste week wat ontzien, vooral met tillen en liften. Of zoiets.  Ik zal me braaf aan deze regels houden, want die pijn was niet fijn. En ben blij dat ze er morgen naar gaan kijken. Het ziet er onder de pleister niet helemaal uit zoals op de plaatjes die ik vind op het internet.

Nog een dingetje af te vinken. Sportschool abonnement (tijdelijk?) stopgezet. Voor de derde keer. De heup maakte het sporten al bijna onmogelijk. Maar met een arm die niet zwaar mag tillen boven het hoofd blijft er niets over. Ik hoop op een dag dat het wel weer kan. En dat is alles wat ik nu kan doen. Hopen. Dat het mee gaat vallen.