17. Chemo 1 loopt

Gisteren ging het beginnen. DE cocktail werd toegediend. Dat wist een bezoekende oncoloog te vertellen. Ze kruiste haar vingers en zei: "jij krijgt DE cocktail". Op hoop van zegen! 

De cocktail bestond uit meerdere zakken. Wat niet klopt. Het moesten meerdere zakken en een doosje zijn. Anders kon ik niet naar huis voor de 5Fu chemo, die er 46 uur over doet. Alles wordt dubbel gecheckt en dat is maar goed ook. Betekende wel een flink uur vertraging. 

Ik kreeg het enige bed op de zaal. De overige stoelen werden gedurende die lange middag bezet door meerdere patiënten met minder zakken, dus sneller weer thuis. Bij elke aan te sluiten zak werd me in alle ernst verteld hoe ik zou kunnen reageren, zodat ik niet zou gaan schrikken bij rare reacties. Het viel allemaal erg mee. Waarschijnlijk ook omdat ik niet de volle mep kreeg. Van chemo irinotecan kreeg ik maar 75% in verband met nog niet op tijd onderzochte bloedwaarden. Wel werd het pas echt menens toen de "echte" chemo begon. Met bevacizumab mocht ik nog naar de gewone wc en koud drinken, na de start van de tripple moest ik naar de chemo-wc kreeg ik een bordje met de tekst "warm" bij mijn bed. Vanaf nu alleen nog maar warme dranken. Warm blijven wordt zo de leidraad tijdens deze kuur. 

Uiteindelijk kwam het kastje. Even een beetje knutselen met het infuuslijntje en daarna naar huis. Dat kastje hangt in een zwart schoudertasje om mijn schouder. Bij thuiskomst wilde ik het schoudertasje net als altijd op de stoel hangen om weg te lopen. Dat kan niet. Nadenken! Alert zijn!  Dus nu hebben we er een heuptasje van gemaakt. Dan heb ik niet meer de neiging om mijn tas af te doen. 

Handen wassen; niet doen met koud water. Snel geleerd. 
Tandenpoetsen met warm water (prima)  maar de vinger niet op de koude kraan leggen: Snel geleerd.
Tabletten doorslikken voelt als een plank hout naar binnen schuiven: Niets van aan trekken. 
Kaken die in een kramp schieten? Huh? Niets over gehoord of gelezen. Zal wel.

Wat een rare gewaarwording is dit. Nu al. 

Verder een beetje weeïg en moe. Niet blij. Maar alles zit er nog in. Ben ook nog maar 24 uur onderweg. 

Nu op zoek naar mooie gedachten. Dat dit ergens goed voor is. En dat dit in het voorjaar voorbij is. Nee, dat is geen mooie gedachte. Te ver weg. Te uitzichtloos. Eerst maar even vandaag. Vandaag gaat het. Redelijk.