19. Opladen

Mijn dochter heeft een nieuw horloge. Dat meet in hoeverre haar lichaam is opgeladen. Echt waar! En hoe ze slaapt. En sport. Alles is meetbaar. Ik denk niet dat ik dat horloge om moet doen. Of juist wel. Vandaag. 

Wat was ik een slappe dweil na de chemo. Een rotgevoel gecombineerd met rare lichamelijke klachten en een stevige vermoeidheid zorgden ervoor dat ik soms het hoofd flink liet hangen. Als het slecht met me gaat heb ik bijna nooit het vertrouwen dat het beter zal gaan. Dat alles tijdelijk is vergeet ik dan maar al te snel. Toch heb ik 1000 x ervaren dat het wel zo is. Alles is tijdelijk. Maar het hoofd is dan sterker. En weet me bijzonder goed te overtuigen dat het nooit meer goed komt. 

Nu ben ik 1,5 week verder. Het tweede weekend. En sinds een dag of 4 bevrijd van de algehele malaise. De vermoeidheid neemt af. De tranen drogen op. En gisteren was het dan zover: op de fiets naar de winkel. Ik voel de neiging om dit met hoofdletters te typen. OP DE FIETS NAAR DE WINKEL. In een traag oude vrouwentempo legde ik de halve kilometer (!) af.  Dat smaakte naar meer. 's Middags nog een keer. Dan wil ik wel weer. Denken dat het goed komt. In de zin van nieuwsgierig of er nog meer ritjes naar de winkel voor me te  "verdienen"  zijn door de chemo. 

Als het geen herfstvakantie was, was ik morgen vast en zeker even naar school gegaan. Als was het maar om daar te zijn en iets van waarde te hebben. En lieve collega's te zien. Daar ben ik ondertussen genoeg voor opgeladen.

Nu mijn hoofd me niet meer richting afgrond hoeft te duwen met kwalijke gedachten is er ruimte voor andere gedachten. Lollige gedachten. Even terug in de tijd gedachten. En dan geef ik meneer Kaktus van "De Grote Meneer Kaktus Show"  graag even het woord. 

"Maar spelende vrouw, wat heb je nou geleerd?" 

En ze zou zeggen: "Ik heb geleerd dat ik na een chemo me rot ga voelen, maar dat het toch weer over gaat. En dat ik daarop voor ronde 2 ook moet vertrouwen". 

Meneer Kaktus: "Is dat goed?"'
Allen: "JAAAAAAAAAAAA" 
(2x herhalen)
 

 (En als ik het vergeet lees ik blog 19 nog een x)