9. Uitgezaaide darmkanker in de long en een wonderbaarlijke operatie.
Er zat een grote tumor in mijn long. Nog niets van gemerkt. Rende nog vrolijk mijn vaste rondjes. Maar de wetenschap ervan is natuurlijk genoeg. Dan voel je opeens de tumor zitten. (Bijzonder hoe dat werkt in een hoofd). Er volgde een hele lang rit onderzoeken. Of de operatie wel of niet mogelijk was hing af van in hoeverre de tumor in mijn hart/hartzakje gegroeid was. Of er beweging was tussen hart en longen. Verder was ik gezond en sterk genoeg om een operatie aan te kunnen, met een longinhoud van bijna 120 %. Daar kon wel een longkwab van af. Zou ik zeker goed mee verder kunnen leven.
De allerlaatste uitslag was de meest beslissende. Er zat inderdaad beweging in. Mijn hart en longen bewogen van elkaar, en dus niet als één geheel. De artsen durfden het aan. De longkwab zou verwijderd worden. Maar gezien de locatie zo dichtbij het hart moest ik me opmaken voor een heftige, grote operatie, waarbij ribben uit elkaar werden gehaald om met de hand de tumor en kwab te verwijderen. Niks geen robotoperatie, die een mildere operatie in zou houden, met minder napijn.
Toch werd ik geopereerd op een dag dat er een robot beschikbaar was. En de chirurgen zagen dat na het laten leeglopen van de long, de tumor los kwam te liggen. En dus een prooi werd voor de robot. En werd ik wakker als de gelukkigste vrouw van Zwolle. Natuurlijk wel volledig verdoofd, maar wel gelukkig. Er was een waar kerstwonder geschied. Daar waar minder dan 5 % procent kans op was, was wel gelukt. U en wij hebben veel geluk gehad zei de chirurg. En zo was het. Ze verwachten geen uitzaaiingen. En die waren er ook niet. Ik verliet voor de tweede keer kankervrij het ziekenhuis. En kreeg zo het mooiste kerstgeschenk dat er was. Ik was langs het randje gelopen, maar had weer veel geluk gehad. Hoefde alleen nog maar te herstellen.