HAND IN HAND

Hand in hand lopen wij door het umc. Bloedprikken, daarna een bakkie koffie en wat lekkers. Althans dat was het idee. De angst grijpt mij bij de keel.  Mijn vrouw knijpt zachtjes in mijn hand. Het is mij al te veel….  ‘ lekker verder thuis een kopje koffie drinken?’  Mijn lieve schat kent mij als geen ander. Zeven maanden lang communiceerden wij zelfs middels handgebaren. Duim omhoog was ja, duim omlaag was nee… zij was mijn spreekbuis naar de buitenwereld toe. ‘Hij zal weer wakker worden,’ zij bleef zeven maanden lang hoop koesteren,vertrouwen…  Al verklaarde menigeen haar voor gek. ‘U haalt zich maar wat in het hoofd.’ Nooit maar dan ook nooit verloor zij hoop. Nu loop ik, lach… leef,leef,leef. De liefde van mijn leven knijpt zachtjes in mijn hand, fluistert; lacht door haar tranen heen. ‘Toch maar hier wat lekkers nemen?’  Hand in hand lopen wij verder.