HET BREIN VERGEET, HET LIJF WEET

Neuroplasticiteit  duidt op de mogelijkheid tot veranderingen in de hersenen. Dat wij dmv trainen in staat zijn nieuwe verbindingen aan te leggen. Dit begrip is inmiddels redelijk ingeburgerd en behoeft weinig tot geen nadere uiteenzetting. Het levende bewijs overigens dat wij meer zijn dan de optelsom van onze beperkingen. DUS wat betekent dit principe in de dagelijkse praktijk van de  fysiotherapeut, bij de behandeling van  de NAH patient.

Waar begint het mee?

Uit onderzoek is gebleken dat trainbaarheid begint bij het zogeheten lichaamsbewustzijn:“awareness.”

Ben je je bewust van je omgeving en de interactie daarmee en hoe jouw lijf daarop reageert?

In eerste instantie laat ik mensen als fysiotherapeut/ervaringsdeskundige voelen dat zij uberhaupt een lijf hebben, door te zitten of staan en contact te maken met hun omgeving. De druk van de hakken op de vloer, de zitbeenderen bij het zitten en hoe het voelt om je gewicht te verplaatsen, zowel in zit als stand.

Is dat spannend? En welke reactie levert dat op?

Bovendien hoe reageert je zenuwstelsel op standsveranderingen en prikkels van binnen en buitenaf? Een heel scala dus aan ontdekkingen.

Bovenal is bewust-zijn van belang in deze en hoe voltrekt de wisselwerking zich tussen lichaam en geest. Hoe voelt het om op eigen benen te staan of zelfstandig te zitten?

Nieuwe verbindingen leg je aan: door bewust te zijn van je lijf en in eerste instantie te voelen en niet gelijk te corrigeren! Wat hulpverleners zo eigen is; de zogenaamde “ reparatie-reflex.”

Het principe van traagheid is ook van belang: door een techniek langzaam te herhalen en in te slijpen, ga je het ook daadwerkelijk voelen. Opnieuw is voelen hier dus van essentieel belang om het te kunnen incorporeren.

Dus opnieuw word ik teruggeworpen op de grondvesten van de Haptonomie: de bezielde lichamelijkheid. Wij hebben niet slechts een lijf maar zijn het ook in al zijn facetten.

Het lichaam heeft een zogenaamd gevoelsgeheugen en dit stelt ons in staat nieuwe vaardigheden aan te leren. Dit geldt voor NAH:  Ooit heb je gelopen, gezeten en noem maar op. De ervaring ligt nog opgeslagen in niet alleen je cognitie, maar ook je zintuigelijke gewaarwording:het gevoelsgeheugen. Je lijf weet, je brein vergeet.