Het onbenoembare

Het zonnetje schijnt, de vogels fluiten.

Vandaag krijg ik  de uitslag.

Hoe kan ik weer gelukkig leren zijn?

In de wetenschap dat het elk moment voorbij kan zijn.

De MRI scan raast voor twee en het is de goden verzoeken.

‘Status quo Hr. de Vries,’ murmelt de neuro-oncoloog.

Haar gezicht houdt ze strak in de plooi. Ze reikt mij de hand.

‘Goed nieuws dus?’ stamelt mijn lieve schat, steun en toeverlaat.

‘Over een jaar  pas weer de volgende MRI scan.’

Hand in hand sloffen Annemiek en ik, over de lange gang van de afdeling oncologie naar buiten.

Buiten schijnt de zon, maar is het fris voor de tijd van het jaar.