KWETSBAARHEID ALS KRACHT

Toen ik met rollator de sportschool inliep, werd ik meer dan ooit geconfronteerd met mijn kwetsbaarheid. De rollator was immers het levende bewijs dat ik niet langer “de oude” was.

Sommige vreemden echter werden vrienden, zo mocht ik aan den lijve ondervinden.

Tot tranen toe bewogen stond een zekere  krachtpatser plots voor mijn neus en gaf mij een welgemeende knuffel.

Ook ik hield het niet droog  en te midden van de gewichten stonden wij daar...

Nooit of te nimmer een onvertogen woord, maar felicitaties alom en ik voelde mij een held. Ik merkte dat mijn ogenschijnlijke kwetsbaarheid een vrijbrief was voor menigeen, om zichzelf te kunnen en mogen zijn.

Niet langer hoefde ik een rol te spelen en mijn kwetsbaarheid ervoer ik als een zachte kracht, waarbij  de pijn een wezenlijk onderdeel uitmaakte van mij als “gehandicapte.”

Ook als fysiotherapeut leerden wij onkwetsbaar te zijn en het gevoel te veronachtzamen.

Juist het kwetsbaar op durven stellen is daarentegen van wezenlijk belang, zo ervoer ik aan den lijve.

Kwetsbaarheid en kracht kunnen hand in hand gaan.