Ware helden

Haar man overleed, zij zet  door, al kraken haar gewrichten en zijn de nachten vol van snerpende pijn. Zij schuifelt voetje voor voetje naar de taxi, lijkbleek en vel over been.  Zij laat  zich niet kisten , de chauffeur ondersteunt haar met hart en ziel en voorbijgangers blijven staan, alsof zij getuige zijn van niets minder dan een wonder. De tranen staan hen in de ogen en de stilte is veelzeggend:’ misschien is dit de laatste keer?”  De chauffeur weet wel beter, morgen is er weer een dag.