Confrontatie

Om mij een vliegende start te geven had men bij mijn nieuwe werkgever bijna 40 kennismakingsgesprekken ingepland met mijn nieuwe collega’s. Toen ik een directe collega sprak onthulde hij open en bloot dat zijn vrouw voor de tweede keer borstkanker had; ze waren hoopvol over de afloop.

 Poeh! Was mijn eerste gedachte. Het was niet de eerste keer dat ik iemand sprak over kanker die niet met mijn diagnose bekend was, maar dit kwam plotseling erg dichtbij. Het raakte me. Dat zag hij.

 Toen een paar weken later zijn vrouw met een Infectie werd opgenomen in het ziekenhuis, toen raakte dat weer een snaar. Voor mij een te bekende situatie.

 Ik was benieuwd hoe mijn nieuwe werkgever met deze medewerker, zijn familie en zijn verzuim omging. Daar was men wel mee bezig maar men had sinds december nog geen directe stappen gezet. U zult begrijpen: dit is voor mij belangrijk en dus heb ik meteen stappen ondernomen. Er is een boeket naar het huisadres van de collega verzonden en ik heb een besluit genomen hoe we met zijn verzuim om zouden gaan. Hier hebben we een ruimhartige regeling voor getroffen, in de geest van de organisatie. Toen ik hem dit telefonisch mededeelde merkte ik dat dit gebaar hem raakte. Mij raakte het ook, wellicht ook door het gedrag van mijn vorige werkgever.

 Het was fijn om iemand, in een moeilijke tijd voor hem en zijn familie, steun en rust te kunnen geven.

 Voor mij kwam die extra rust en steun ook toen ik mijn vier maandelijkse check-in had bij de hematoloog. Opgewekt sprak hij over het huidige bloedbeeld waarbij het IgM gezakt was naar 2,85. Een fantastisch resultaat. Over zes maanden hebben we weer een volgende  video bel afspraak.

 Hoe het gaat bij de nieuwe werkgever? Goed. Erg leuke mensen en een mooie uitdaging. Ik ben blij dat ik de overstap heb gemaakt.

 Figuurlijk schijnt de zon en ik hoop voor u en mij dat ook letterlijk weer een zonnetje gaat doorbreken nu we richting de zomer gaan. Het ga u goed en tot later.