De afronding

Drie gedaan, nog vijf te gaan! Zo'n onderhoudstherapie gaat snel.

Na een mooie zomer (ja, vond ik wel) was het weer tijd voor bloedprikken, consult en een kuur. Dat viel al met al redelijk mee. IgM is iets gezakt naar 3,9 (altijd fijn) en de kuur gaf deze keer wat minder bijwerkingen. Ik was de volgende dag ook al een stuk frisser dan normaal.

De specialist informeerde nog wel even naar mijn algehele gezondheidssituatie. Was ik nog ziek geweest? Nee kon ik deze keer antwoorden. Ook niet snotverkouden. Dat is best een prestatie als we zien dat mijn witte bloedcellen nog steeds achterblijven. Hij vond het ook opmerkelijk maar waarschuwde me (iets wat hij niet snel doet) dat de Covid-19 vaccinaties niet 100% dekkend zijn. Hij verwachtte in de herfst een derde prik maar ook die zou niet 100% dekkend zijn.

Als laatste moeten we natuurlijk ook de werkgeverperikelen behandelen. Kan er bijna een boek over schrijven. Laat ik dat maar niet doen want dan komen sommige mensen er niet zo goed af. Laat ik het zo zeggen: het is lastig afspraken maken met mensen die eigenlijk helemaal niet over het onderwerp willen praten.

Ik verliet u met de uitspraak van het UWV en het feit dat mijn werkgever dat zag als een overwinning. Haar inspanningen waren voldoende geweest. Daar keek ik uiteraard wat genuanceerder naar en ik had nog als opdracht om mijn nieuwe job zo interessant mogelijk te maken. Dit bleek behoorlijk lastig omdat 'we deze functie helemaal niet willen in de organisatie'. Uiteindelijk toch maar een punt gedrukt waarbij het vertrouwen bij mij tot het vriespunt was gedaald. Maar dat kan eigenlijk ook niet anders als elk gesprek/mailwisseling een hoog 'ik wil wel, maar ik kan niet' gehalte heeft.

Dus we drukken een dik puntje. Nieuwe rol, zelfde salaris en een werkgever die er alles aan doet om de rol zo klein mogelijk te houden. Nu maar hopen dat dit niet eindigt in een gevalletje 'vertrouwensbreuk', want binnen de huidige wettelijke regelingen zijn ze natuurlijk zo van me af met een kleine transitievergoeding (en we weten dat ze de wet goed kennen). 

De foto boven dit artikel is geschoten boven Lake Wanaka op het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland. Absoluut een plek die u moet bezoeken.  U zult begrijpen dat deze bij ons weer op de lijst staat als we met de kinderen een bezoek 'down under' gaan maken. Aan dit soort zaken moet je je in het leven vasthouden want anders is het alleen maar droefnis en dat helpt niemand vooruit.