Goed met zicht op beter

U heeft het vast gemerkt: het leven gaat door. Inmiddels zijn de COVID-19-beperkingen afgeschaald en de oorlog in Ukraïne is het nieuws gaan domineren.

Hier zijn we inmiddels een jaar na dato. De laatste kuur was in december 2020 en in maart 2021 ben ik met de onderhoudstherapie begonnen. Ook ben ik in april 2021 gestart met mijn reïntegratie en ben ik in september 2021 officieel gestart in mijn nieuwe rol. Maar het belangrijkste van allemaal is dat ‘er nog steeds rek op zit’. Ik ga fysiek nog steeds vooruit, wat mijn hematoloog een goed verschijnsel vond. Maar aan de andere kant niet vreemd gezien mijn leeftijd. Hij vertelde me dit begin deze maand tijdens een ultra kort consult. De bloedwaarden zien er goed uit. IgM zelfs met 0,6 gezakt wat veel is (normaal zakte het met o,1), dus hij had de hoop op een trend. Dat zou mooi zijn. We hebben nog 3 kuren in het vat zitten (het komende jaar) en zitten nu op 3,2. Tussen de 1 en 2 is gezond. Ik zie het echter anders: alles wat eraf is moet er straks eerst nog maar eens bijkomen. Het eiwitje is overigens bijna niet detecteerbaar. Een prima uitgangspositie, maar zonder garanties schrijf ik er ook meteen bij. Maak u geen illusies. De tijd zal uitwijzen hoe alles uitpakt.

Allemaal goed nieuws dus, zou u zeggen. Dat is ook zo. Nog wel even een COVID-19 besmetting gehad (begin februari). Eerste dagen waren hard. Voor de rest voornamelijk een vervelende luchtweginfectie. Ik merk nu dat, ook griep de kop opsteekt, ik goed op moet letten. De Rituximab activeert mijn immuunsysteem en dus valt deze elke infectie hard aan en dat zorgt ervoor dat ik gelijk redelijk van het padje ben.

Aan de andere kant zit er voorjaar in de lucht. De natuur toont haar veerkracht en dat is altijd mooi om te zien. Dus als ik met dat in het achterhoofd de balans opmaak, dan gaat het goed en is er nog steeds zicht op beter. Tot de volgende keer weer!