Onverwachte ontwikkelingen

In januari raakte het ene na het andere familielid besmet met COVID-19. Ik hield het nog een week uit maar werd ook getroffen. De eerste twee dagen en nachten waren heftig met koorts en toen kwam een forse luchtweginfectie opzetten. Al met al had het heftiger gekund maar het was geen makkie.
In maart stond een nieuwe onderhoudskuur op het programma en voorafgaand bezocht ik de hematoloog. Bloedwaarden waren goed en de eerste kuur Rituximab van het jaar 2022 was een feit. Dat ik recent een COVID-19 infectie had gehad was interessant maar geen reden tot zorg.
Een week na de kuur werd ik vermoeider en merkte ik dat mijn ‘systeem’ tegen iets vocht. Slechte huid, ontstoken nagelriemen, van dat werk. Echter langzaamaan merkte ik dat ik ook een luchtweginfectie had opgelopen en echt vermoeid en kortademig werd. Toen er geen verbetering optrad was dat de aanleiding om contact met de huisarts en de hematoloog op te nemen. De kortademigheid was de reden om me naar de SEH te sturen.
Op vrijdagavond naar de SEH. De hematoloog had al gebeld. We waren er rond vijven en tegen achten lag ik nog steeds op kort verblijf zonder enig idee wat er aan de hand was. Uiteindelijk gaf de CT-scan uitkomst. Ik had in beide longen infecties. Het grappige is dat ik eigenlijk niets ophoestte en er ook geen last van had. Met een saturatiemeter hadden we een wandeling gemaakt en dan zag je wel hoe snel het percentage zuurstof afnam. Van 96 na een halve gang naar 71 is niet echt gezond.
Met antibiotica ging het snel beter. Minder kortademig en de longen klonken ook beter zei de zaalarts. Toch was alles niet toppiejoppie want toen ik naar huis ging, kwam ik niet verder dan de uitgang van het ziekenhuis. Ik was toch te kortademig en het werd zwart voor mijn ogen.
Terug naar boven en weer onderzoeken. Uiteindelijk kwam er een tweede CT-scan waarop bleek dat mijn rechterlong zo goed als schoon was en mijn linkerlong had een andere infectie terug gekregen (op een andere plek). Hoe krijg je een infectie die niet op antibiotica werkt? Een bronchoscopie moest uitkomst brengen.
Ik voelde me beter, weer minder kortademig en had zeker geen last van een infectie. Het ziekenhuis maakte me er niet beter op. Het patroon, de protocollen. Nee, ik was inmiddels twee weken opgenomen en wilde liever in mijn eigen bed liggen.
Een broncoscopie had ik vier jaar eerder ook gehad. Zelfs één van de assistentes was er toen ook bij. Deze keer deed de monitor het wel en kon ik live in mijn longen meekijken. Nu namen we ook geen biopt. Daar was ik erg blij mee want dat is echt geen pretje.
Toen ik ‘s middags op de zaalarts lag te wachten om de uitslag te bespreken, werd ik snel opgehaald en geïsoleerd. De eerste analyse van longvocht had uitgewezen dat ik COVID-19 had. Sinds opname was ik al drie keer getest maar altijd negatief en nu dus positief. Na een dag volgde ontslag. Terug naar huis.
Na drie dagen een thuistest gedaan en die was negatief. Dus uit quarantaine. Verder rustig weer eten en normaliseren. Na twee weken liggen in een ziekenhuisbed gaat lopen en uithoudingsvermogen ook de goede kant op. Verder geen last van de COVID-19 infectie gehad en lijk weer richting de oude te gaan.
Nu blijkt dat je, als je wordt behandeld, met Rituximab vatbaarder bent voor bepaalde infecties. Dat je immuunsysteem ‘geactiveerd’ wordt dat wist ik. Maar specifiek vatbaarder niet. Ik heb nog vier kuren te gaan….
Nu eerst rustig uitzieken want mijn werkgever zeurt al een week aan mijn hoofd wanneer ik weer terug ben (chef bezemkast is nu hard nodig). Ik zie daar uiteraard de noodzaak niet toe en ben er weer als ik er ben. Dat is wel het mooie van deze periode: het hoofd is lekker leeg en ontspannen. Het ga u goed. De zomer komt eraan!