Het volgende gevecht deel 4

Op het einde van het vorige bericht gaf ik al aan dat er niet zo veel was veranderd en dat het UWV mij fit voor werk had verklaard. Dat zit zo: gezien het feit dat mijn werkgever mij niet volledig beter wilde melden, ondanks dat ik al twee maanden fulltime werk, zorgde ervoor dat ik een WIA aanvraag moest indienen.

Ik had er niet veel vertrouwen in want ik werkte inmiddels al weer volledig zonder enige ziektedag, welliswaar niet in mijn eigen functie want dat liet de werkgever niet toe. Maar ach dat is een saillant detail. Ook de bedrijfsarts die een nieuw inzetbaarheidsprofiel had opgesteld dat mij ook fit voor werk verklaarde en de arbeidsdeskundige die geen verzoek tot herziening van haar oordeel had ontvangen vonden het een merkwaardige situatie en hadden er ook alle vertrouwen in dat het UWV mij geen WIA uitkering zou geven. De werkgever was zich van geen schuld bewust. Immers wij waren toch in gesprek en ze hadden al eens laten vallen dat er aan mijn salarispositie niets zou wijzigen. Uhuh. Het gedrag van mijn werkgever gaf mij nu niet direct het vertrouwen dat ze te goeder trouw waren want anders had de huidige situatie niet bestaan.

Dus uiteindelijk kwam het UWV op de lijn met de vraag: 'Begrijp ik het nu goed dat u al een tijdje volledig werkt in een andere functie dan uw eigen?' Ja, dat begreep de meneer goed. Ik word niet toegelaten in mijn eigen functie; men wil een andere functie creeëren en ik werk acht uur per dag in een functie die nog niet bestaat tegen mijn eigen salaris.
Zijn conclusie was snel getrokken. Het feit dat de werkgever me niet beter wilde melden zagen ze wel vaker. Een bescherming om eventueel weer twee jaar loon door te moeten betalen. 'Waarschijnlijk zijn ze dit tot einde tweede ziektejaar van plan. Ik ga nog even met de verzekeringsarts overleggen maar zoals ik het nu zie ga ik de werkgever vragen om u volledig beter te melden onder een loonsanctie. Maar heel eerlijk is dat een wassen neus want men betaalt u nu al volledig en dat is de uitkomst van de sanctie ook.'
Dat was het. Toch belde hij twee dagen later terug. Hij had de werkgever gesproken en hij was erg onder de indruk van de handelingen. Dit kwam hij niet vaak tegen! Erg netjes hoor! De werkgever had aangegeven dat ze het kwetsbaar vonden om mij toe te laten in mijn eigen functie en dat ik gezien mijn kwetsbare gezondheid niet op kantoor kon komen en dat in hun ogen lastig was in een leidinggevende functie. Dus was men een nieuwe functie aan het creeëren met mij en ik zou daar in loon niet achteruit gaan. Tja, dan was aan alle voorwaarden voldaan en werd dus de WIA aanvraag afgewezen.

Of dit een verrassing was voor mij? Nee natuurlijk niet. Overigens weiger ik gezien mijn gezondheid niet om naar kantoor te komen dat is iets wat de werkgever nu al drie maanden vasthoudt. Ik heb alleen aangegeven niet met het openbaar vervoer te komen en daar een scooter voor te hebben. Verder kun je je afvragen wat voor werkgever je bent als je vindt dat een leidinggevende bij zijn medewerkers moet zijn. Doen ze anders niets?

Wat ik nu vaststel? Dat we met z'n allen erg druk zijn geweest om niets. Kost weer een hoop geld en tijd maar hé we hebben een mooie uitkomst. We gaan er wel aan voorbij dat ik dus volledig overgeleverd ben aan de grillen van de werkgever. Mocht ik daar wat aan willen doen, dan moet ik naar de arbeidsrechter. Zou die anders beslissen dan de UWV man het verwoordde?  'Wat vraagt u me nu eigenlijk? U heeft een baan en behoudt uw loon. Wat is het probleem? U moet er wel rekening mee houden dat u dan wel geschikt voor werk bent maar u draagt wel een dossier mee. U moet ook wel begrip hebben voor de werkgever.' In dat geval kost het me een hoop geld (en tijd) en is de relatie met de werkgever er niet beter op geworden. 

Ik denk niet dat u zich nu nog afvraagt wat de opties zijn. Stilzitten als je geschoren wordt is denk ik nog steeds het enige antwoord. De WIA aanvraag was een moetje gezien de situatie maar van mijn kant (en ook mijn werkgever) niet met de gedachte dat deze toegekend zou worden. Er is weer iets van het lijstje afgestreept namelijk de WIA aanvraag. Nu dus die functiewijziging afronden op een manier dat ik er ook nog gelukkig van word en komt er, mijn werkgever kennende, een dikke streep onder. U blijft het hier allemaal lezen.

Helemaal mooi hoor ik u denken, maar hoe gaat het nu werkelijk? U leest het al in de toon van de berichten dat ik er niet heel vrolijk van word dat mijn werkgever en ik op deze manier met elkaar om moeten gaan. Ook gezien het feit dat er wel wetgeving is maar die voor mij dus niet veel uithaalt, is een punt om te verwerken.
Aan de andere kant zet het herstel nog steeds door. We zitten duidelijk nog niet aan het einde van de inspanningsboog. De hersteltijd neemt ook af en het lichaam geeft positieve signalen af. Al met al, zeker niet ontevreden!