Leven in COVID-19 tijden
Ik ga u niet vertellen hoe de wereld eruit ziet en wat u moet doen. Grote kans dat u het er niet mee eens bent want als je de sociale media volgt zie je al snel dat er weer twee kampen zijn: genoeg maatregelen en te weinig maatregelen.
In september van afgelopen jaar kreeg ik weer last van infecties. Dit was in de winter van 2018/2019 ook zo geweest maar nu volgenden ze elkaar op waardoor ik dus weken ziek was. Een korte antibiotica-kuur hielp me er weer bovenop maar uiteindelijk werd ik toch weer ziek. In overleg met mijn werkgever ben ik toen de belastbare uren thuis gaan invullen. Niet meer tussen de hoestende en proestende mensen in de metro en ook geen semi-zieke collega’s in mijn buurt. En toch werd ik af en toe ziek. Wellicht door mijn partner of de kinderen. Kan gebeuren. Ik heb geen griep gehad en mijn afweer werkt ook nog maar door de verzadiging van het beenmerg heb ik een verlaagde hoeveelheid rode bloedlichamen wat bij infecties voor ernstige vermoeidheid zorgt.
Dus ik ben al viereneenhalve maand in thuisquarantaine. Ik kom nog wel buiten. Ga naar winkels en haal de kinderen van school maar heb in februari bewust een feest in een kroeg afgezegd. Te veel mensen te dicht op elkaar.
Volg ik de COVID-19 meldingen nu op de voet? Nee. Ondanks dat ik tot de risicogroep behoor doe ik niets anders dan altijd. Extra voorzichtig doen zal in mijn optiek mij niet vrijhouden van het virus. Dit is mijn bescheiden mening en hoeft zeker niet de uwe te zijn. Dus nu de kinderen thuis zijn, ga ik met hen naar de speeltuintjes, houd afstand tot anderen, let op de hygiëne en probeer een afweging te maken wat voor mij werkt.
Zo zijn we afgelopen weekend naar een al reeds geboekt vakantiepark gegaan met een bevriend stel. De kinderen bleven bij opa & oma. Gegeten in een restaurant waar we niet dicht op andere tafels zaten. In ons hoofd werkte. Veiligheid in acht genomen maar ook even ontspanning genoten.
Voor mij gaat het leven door zoals het altijd heeft gedaan binnen de kaders die we al hadden geschapen. Zoals altijd: let goed op u en de uwen!
1 reactie
Ja, ik denk te lezen dat je bedoelt dat je oppassen als standaard in je leven hebt ingebouwd. Jij moet altijd al op hoesten en proesten letten en past je leven zo ver dat kan met jonge kinderen daar op aan.
Ik heb het niet gedurfd om ergens naar toe te gaan. Wel buiten, zonder terras (toen dat nog mocht). Boodschappen doen heb ik aan manlief overgelaten. Ben nu bezig langzaamaan weer te durven, want dat ben ik verleerd.