Slecht nieuws

Het is 31 mei 2022. Ik zit rustig achter mijn laptop te werken aan mijn motivatiebrief. Binnenkort hoop ik na twee jaar thuis te hebben gezeten met een zware depressie eindelijk mijn studie Geneeskunde te hervatten. 

Eind van de middag stuurt mijn vader een appje in de gezinsapp: "het is helaas een melanoom in mijn neus, dus niet goed. Ik ga nu eten met collega's, dus dan zijn mijn gedachten ergens anders. Ik laat nog wel van mij horen."

Mijn hart lijkt te stoppen, tranen schieten in mijn ogen. Ik heb zo veel vragen, zo veel zorgen. Wat betekent dit? Wordt er meer onderzoek gedaan? Wat nu? Hoe voel jij je erbij? Is het uitgezaaid? ... ga zo maar door.

Mijn vader is bekend met een autisme spectrum stoornis en is vaak niet zo handig in communiceren. Wij zitten met vragen, maar voor zijn gevoel heeft hij dat wat gedeeld moest worden gedeeld.. ik stuur hem persoonlijk een appje "probeer te genieten van het etentje, maar wil je me straks alsjeblieft nog even bellen?"

Later op de avond belt hij me op, eigenlijk weet hij ook niet veel meer. De KNO-arts had de afspraak voor de uitslag naar voren laten verplaatsen, het moest telefonisch want er was geen plek en het moest wel meteen verteld worden, omdat de verwijzing ook meteen gereed werd gemaakt. Er waren melanoomcellen gevonden in de 'poliep' die uit de neus was gehaald. Het is zeldzaam en er moet zo snel mogelijk actie worden ondernomen. De verwijzing naar het Erasmus MC wordt meteen gemaakt en we zullen snel iets horen. Over uitzaaiingen etc is niets bekend tot nu toe..

Eigenlijk weten we dus nog niks, alleen dat er kanker is gevonden... zo veel vragen, zo veel zorgen, we zullen moeten afwachten..