100%
Vandaag op school een gesprek gehad met de directeur. Dit moest omdat ik mijn tweede ziektejaar op 6 januari ingegaan ben. Hoe voel ik me? Wat denk ik dat ik aan kan? Waar ligt de druk psychisch of lichamelijk? Tja wat zal ik daar eens op zeggen. Ik ben kleuterjuf en heb voor de kerstvakantie alweer volledig gewerkt. Ik heb mij taken weer naar me toe getrokken. Zo ben ik. Ik wil controle en overzicht. Nu werken we vanuit huis. Is dat zwaarder? Ja en nee. Lichamelijk is het rustiger, maar door het minder bewegen gaat alles vastzitten. Geestelijk iets zwaarder denk ik. Normaal laat je thuis thuis zijn wanneer je op werk bent, maar dat kan nu niet. De vaatwasser draait gewoon, de wasmachine ook. Bordjes en bekers lopen nog steeds niet gewoon naar de keuken. De kinderen zijn om me heen ( wat ik ook fijn vind). De honden willen aandacht. Er is er net een geopereerd.Er is een bult weggehaald en na onderzoek bleek dit een gezwel te zijn.Ik stoei met de computer om het thuisonderwijs uit te voeren. . Het is dus niet echt een situatie waar je kan meten wat er allemaal kan. Ik ben er wel van overtuigd dat ik weer helemaal aan her werk kan en dat denkt de directeur gelukkig ook. Ik ben dus weer 100% beter gemeld. Een mijlpaal. Ik ben er blij mee.
IK moest nog wel even de opmerking maken dat dan nu gelukkig bijna alles normaal is. Thuis loopt alles. Mijn werk loopt weer. Ik moet alleen goed opletten hoe ik mijn energie verdeel. Deze zit nog niet op 100%. Ook mijn arm doet het nog steeds nie goed. Helaas mag ik van de fysio voorlopig niet meer haken. Ik deed dit graag. Zeker nu we zoveel thuiszitten. Maar oké als dat het is. Ik kan veel ergere dingen bedenken. Mijn angst zit steeds meer op de achtergrond. Ik durf nog steeds niet teveel vooruit te kijken. Ik leef nu en alvast een jaartje vooruit. Nog steeds ben ik bang niet oud te worden, maar dit is niet de hele tijd op de voorgrond aanwezig.
Maar ik eindig positief. Ik ben blij dat ik weer sta waar ik nu sta. Ik ga ervoor!
4 reacties
Wat fijn om zo 2021 te beginnen. Weer voor 100% beter gemeld. Maar nog niet 100% hoe je was voordat je borstkanker kreeg. Ook jij ervaart het al dat het verwerken van de ziekte eigenlijk nu pas echt begint. Maar dat de behandelingen ook fysiek een aanslag zijn geweest op je lijf. Voor mij is het bijna 6 jaar geleden dat ik de diagnose kreeg. Gelukkig kan ik zeggen dat de late gevolgen ook van lieverlee minder zijn geworden. En zeg ik net als jij: ik ben blij dat het met mij gaat, zoals het gaat.
Lijkt me heel lastig dat thuis onderwijs. Petje af, hoe jullie dat doen. Heb ik bewondering voor.
Warme groet Dasje 🌺🌺🌺
Lieve Dasje,
Bedankt voor je reactie. Zo " fijn" dat we zoveel herkenning hier vinden. Zo voel je je begrepen en nooit alleen.
Knuf
Wat een fijn nieuws, goede manier om het nieuwe jaar te beginnen. Ik heb woensdag dit gesprek, ben in oktober al mn tweede jaar in gegaan. Zit nu op 65%, en merk dat ik nog niet voor de 100% kan gaan... momenteel nog bezig met een emdr en fertiliteitstraject wat ook veel energie vraagt. Heb wel aangegeven voor oktober weer voor die 100% te willen gaan. Wil helemaal niet nadenken over ander werk met zo'n arbeidsdeskundige. Kost me enkel energie wat ik beter in herstel kan steken... Maar ja, helaas is de wet zo...
Geniet van dit positieve nieuws😊👍😘
Fijn goed nieuws!
Geniet ervan en gun jezelf de tijd naar die 100% toe te gaan. Dat zou ook zomaar langer kunnen duren dan je wilt. Vergeet dan toch niet het goede groter te maken! Het is niet niks wat er allemaal met je is gebeurd en jij en jouw lichaam hebben tijd nodig.
Ergens komt het goed. En dat ergens kan zomaar anders zijn dan je nu denkt en toch goed zijn..
Thuis lesgeven? Ik zie dat bij vrienden. Niet petje af... nee, een hele grote hoed af voor jullie! Toppers!
Liefs Hebe