Er was eens.......en hopelijk nog lang en gelukkig.

Ik heb al een tijdje niks geschreven  Ik heb wel af en toe wat blogs van jullie gelezen. Er was van mijn kant niet heel veel te melden. Eigenlijk gaat het best goed. Ik heb nog steeds niet mijn oude energie terug en werk nu twee dagen. Ik merk dat ik dat soms nog wel lastig vind. Het blijft in mijn ogen wat oneerlijk naar mijn man, die nu 5 dagen werkt. Toch is dit het beste voor mij. Ik merk ik leuke dingen minder uitstel en er makkelijker geld aan uitgeef. Herinneringen maken, genieten met de mensen die je lief zijn. Zo belangrijk. Eigenlijk is mijn leven in dat opzicht beter geworden. Nu is er, later hopelijk ook, maar niets is zeker. 

De komende week is heel dubbel. Morgen ben ik jarig. Dinsdag vertrekken we met het gezin naar de Efteling. We gaan daar overnachten in Bosrijk. Heerlijk die wondere wereld, uit eten, in achtbanen met mijn zoon en sprookjes kijken met mijn dochter. En natuurlijk is mijn man er ook bij. Dat wordt weer genieten en herinneringen maken. Maar daarna......vrijdag de mammografie en weer bloedprikken. Ik weet nog niet of ik de uitslag meteen krijg. Ik ga de uitslag van mammografie wel vragen, maar officieel krijg ik de uitslag pas na een week. Ik krijg dan namelijk ook de uitslag van mijn bloedonderzoek (nodig voor zometa infuus) en een half uur later mijn infuus. Ik probeer positief te denken, maar natuurlijk nemen de negatieve gedachten ook af en toe de overhand. Het blijft spannend. De gedachten wat als......gaan ook regelmatig door mijn hoofd. Wat als ze dan uitzaaiingen vinden. Of wat als het goed is, maar er groeit toch ergens een uitzaaiing zonder dat ik het weet. Pfff even wat hersenspinsels. Gelukkig zijn ze niet heel vaak aanwezig, maar de laatste tijd iets meer dan anders.

Nu maar duimen dat ik gewoon verder mag gaan met leven en ik kan zeggen:  Ze kon niet anders dan dansen, dansen, dansen en nog eens dansen.