Overgang en hoe verder

Vandaag een bezoekje aan de oncoloog. Uit mijn bloedonderzoek blijkt dat mijn hormonen goed onderdrukt zijn. Met andere woorden. Ik ben in de overgang. Tot nu toe heb ik weinig bijwerkingen. Wat hoofdpijn en gisteravond had ik het opeens warm. Ik juich nog niet te vroeg, want ik heb pas een injectie gehad. Ik ga morgen beginnen met de anastrozol. Ben benieuwd hoe ik me daarbij ga voelen. 

Tijdens het gesprek met de oncoloog werd er ook gevraagd of ik al een gesprek bij de gynaecoloog gepland had staan. Nee, dat had ik nog niet. Sterker nog ik kreeg de vorige keer het idee dat het verwijderen van de eierstokken een optie was, maar dat het waarschijnlijk niet zou gebeuren, omdat ik al eerder buikoperaties gehad heb. Hierdoor zou de kans op complicaties groter zijn. Maar oké we plannen een gesprek in om dit allemaal te bespreken. Ik ga daar binnenkort over gebeld worden. De angsthaas in mij komt meteen naar boven. Wat nou als ze wat ergs vinden bij het verwijderen van mijn eierstokken, Wat als er complicaties komen? Wat als ik weer zo rot uit narcose kom? Mijn verstand weet dat het verwijderen waarschijnlijk het beste is. Geen Lucrin injecties meer. Niet twee keer de overgang meemaken. Geen kans meer op kanker aan mijn eierstokken. Ik zal het ook waarschijnlijk ook wel gaan doen. Angst is namelijk een slechte raadgever. En als ze iets vinden bij mijn eierstokken, dan kan dat maar beter nu zijn. Ik ben nu even wat uit het veld geslagen. Ik zag het einde van de behandeling een beetje in zicht komen, maar waarschijnlijk gaan we nog even door. 

Na dit bezoek mocht ik naar de 5e bestraling. Dit keer weer problemen met de diepe inademing. Dat had ik gisteren ook. Waarschijnlijk was er iets mis met het filter van mijn snorkel. Dit is nu vervangen. Ik hoop dat het morgen weer goed gaat. Ik ervaar toch iedere keer lichte paniek wanneer het niet lukt.