Volgende stap

Vandaag weer twee bezoekjes aan het ziekenhuis. De twee afspraken stonden na elkaar gepland, maar helaas kwam er wat tussen en mocht ik twee keer naar het ziekenhuis. De eerste afspraak was bij de bestralingsarts. Mijn borst zag er goed uit. De huid was wat droog, dus nu met calendula smeren. Er was ook wat littekenweefsel. Dit mag ik rustig gaan masseren. Ik heb ook even gevraagd hoe het zit met corona. Val ik in de risicogroep of niet. Om mij heen blijven mensen dat zeggen, maar ik zeg dat mijn immuunsysteem niet aangestast is. Ik heb gelijk. Gelukkig maar.  Er wordt gevraagd hoe het verder met me gaat. Ik geef aan dat ik afleiding zoek. Ik werk weer een beetje. Thuis word ik gek van het piekeren. Ik geef aan dat het te doen is en dat ik het in het verleden met mijn hypochondrie zwaarder had. Toch geeft de arts aan dat het misdchien beter is om hulp te zoeken. Ik krijg een verwijzing voor de medisch psycholoog. Misschien wel handig. Ik ben er blij mee.

Dit jaar lijkt het wel een lesje acceptatie te worden. Eerst krijg ik kanker. Je geeft je over in bijna alle opzichten. Ik ben zelf nogal van de control, maar leer dat nu wel een beetje loslaten. Het is niet anders denk ik steeds weer. Nu het corona virus. Weer weinig control en accepteren dat dingen  niet gaan zoals je wil.Verjaardag van mijn dochter afgezegd voor familie en vrienden.  Er kwamen steeds meer vragen en afzeggingen. Dan zelf de knoop doorhakken en kijken of het een andere keer kan. Eind april willen we naar Praag. 8 maanden geleden al geboekt. Ik heb er een hard hoofd in. We zagen zo uit naar dat moment. Lekker met zijn vieren weg. Wie weet toch nog, maar anders weer accepteren. Grote vakantie naar Italië  wordt ook nog spannend. We gaan het zien.

Vanmiddag bij de gynaecoloog geweest. We hebben daar een gesprek gehad over het wel of niet verwijderen van de eierstokken. We gaan voor wel. Waarschijnlijk kan het gewoon edn kijkoperatie worden. Kleine kans dat het anders gaat. Bij de echo zag alles er goed uit. Er worden niet veel moeilijkheden verwacht. Na de echo had ik het wel even moeilijk.Ik was zo bang dat ze daar ook weer iets zouden vinden. Bij bijna ieder onderzoek wordt er wel een toevalsbevinding gedaan. Plekje op mijn lever, plekje in de kaak, De opluchting was groot. Nu wachten op de oproep voor de operatie. En dan is voorlopig de laatste hobbel genomen,