Ze huilt, maar ze lacht

Voor de lezers die denken huh? ze heeft net toch ook een bericht geplaatst en waar is dat gebleven? Dat klopt. Ik was er toch niet tevreden over en en verwoordde niet wat ik wilde verwoorden. Dus nu nog een keer.

Ik stond gisteren onder de douche. Mijn zoon luistert altijd muziek wanneer hij gaat douchen en had de muziek aan laten staan. Ik hoorde het nummer van Maan. En opeens kwam dat nummer zo hard binnen. Dat masker.....Mijn vaak reddende masker. Het redt mij van instorten. Ik blijf vaak lachen, maak een grap en voel me dan ook echt beter, maar daaronder. Daaronder zit een hele andere laag. Deze wil ik liever niet voelen en laten zien. 

De bestralingen zijn voorbij. De kinderen zijn naar school. Ik ben moe en mijn hoofd draait overuren. Wat heb ik de afgelopen 3 maanden meegemaakt? Ik heb het allemaal over me heen laten komen. Ik leefde van het ene naar het andere onderzoek en van de ene naar de andere behandeling. Er komen nu weer zoveel vragen in mijn hoofd. Vragen die ik al eerder gesteld heb, maar hebben de antwoorden mij wel gerustgesteld. Kan ik eigenlijk gerustgesteld worden? Ik ben boos, bang, verdrietig en verward. Hoe moet het nou verder. Het liefst zit ik maar een beetje op de bank. Wanneer ik daar zit, wil ik er niet meer af en dat is niet goed. Daar word ik nog moeier en somberder van. Ik heb ritme nodig. Vandaar dat ik vandaag maar weer eens naar mijn werk gegaan ben. Niet om voor de klas te staan, maar om wat dingen buiten de klas te doen. Niks moet, alles mag en dat is wel fijn. Na 1,5 uur ben ik weer naar huis gegaan. Morgen ga ik weer. Nu nog hopen dat het weer weer beter wordt, w want dan kan ik aan de wandel. Ik hoop mezelf zo weer wat bij elkaar te rapen en er weer voor te gaan.