Wat nu?

2 januari 2023 hadden we een afspraak met de internist om de uitslag van de PET scan te bespreken. Omdat de tussentijdse PETscan (na 3 chop kuren) er goed uit zag hadden we alle hoop dat deze (na 6 chop kuren) er nog beter zou uitzien en er groen licht zou worden gegeven voor de stamceltransplantatie. 

Die hoop werd in de eerste minuut al de grond in geboord. Er was toch meer activiteit en dat is niet goed. De stamceltransplantatie konden we wel vergeten. Voor verdere behandeling moesten we nu volledig naar het umcg. 

In het umcg werd besloten dat immunotherapie met Brentuximab vedotin voor mijn man op dit moment de beste kansen zou geven. Met de beste kans werd direct gezegd 40% kans dat het aan slaat.

De eerste afspraak werd gemaakt maar moest helaas vanwege corona, dat kregen we ook nog tussendoor, worden uitgesteld. We zijn zo voorzichtig geweest en hebben bijna in een bubbel geleefd om maar geen infecties op te lopen lopen..... je houdt het blijkbaar niet tegen.

Op 13 februari is de eerste kuur toegediend. Jammer genoeg ondervindt mijn man best wel last van de bijwerkingen.  Gelukkig is de verpleegkundige die aan ons gekoppeld is heel attent in het bellen en doorvragen hoe het gaat. Het is voor mij, als zorger, heel fijn om te weten of ik het goed doe. Ondertussen knapt mijn man gelukkig iets op maar is hij nóg meer vermoeid dan voor deze kuur.

Hopelijk komen er betere tijden maar ondertussen is het best zwaar om mee te maken. Geen leuke blog deze keer maar het is even  niet anders.