Het stralende middelpunt

Het is al weer een tijd geleden dat ik een blog heb geschreven. Dat komt omdat ik inmiddels al een heel stuk verder ben in mijn kankerachtbaan en ik mijn blogs hier achteraf schrijf. De afgelopen maanden hebben vooral in het teken gestaan van herstellen en opnieuw balans vinden (omdat ik altijd, maar dan ook altijd teveel wil). Deze ezel stoot zich gemiddeld 3 keer per week aan dezelfde steen ;-) Ik had mij al een tijd lang voorgenomen om opnieuw te gaan schrijven, maar het had mijn prioriteit even niet. Onlangs kreeg ik een heel lief privébericht van iemand hier met de vraag hoe het met mij ging en of ik nog ging bloggen. Ik kreeg een compliment over mijn schrijfstijl over dit klote onderwerp. Dat was nét het zetje dat ik even nodig had, nogmaals dank je wel! Ik vind het belangrijk om mijn ervaringen op 'papier' te zetten voor mijzelf, misschien later voor mijn kinderen en blijkbaar heeft een ander er ook wat aan hier. Dus ik ben vandaag weer ' in de pen geklommen'.  Tijd om weer even achterom te kijken naar mijn kankerachtbaan... Let's go... 

Maandag 25 april 2022 =>

Morgen staat de operatie gepland om de poortwachtklier op te sporen. Vandaag word ik het stralende middelpunt, want ze gaan radioactieve vloeistof inspuiten. Op deze manier kunnen ze zichtbaar maken welke lymfeklieren in contact staan met de tumoren en deze morgen verwijderen. Ik vind het opnieuw weer spannend. Ik heb wel gelezen wat ik kan verwachten, maar weer een nieuw station in mijn kankerachterbaan welke ik nog niet ken. Na het welbekende zenuwplasje mag ik meelopen. Het viel eigenlijk ontzettend mee qua pijn ondanks dat het niet verdoofd wordt. Echt een meevaller! Na een uurtje wachten, om de vloeistof de tijd te geven zich te gaan verspreiden, wordt er een rontgenfoto gemaakt. Ze hebben de poortwachtklier kunnen vinden en ik mag naar huis met een mooi getekend kruis onder mijn oksel. Daar mogen ze morgen aan de slag. 

Na deze afspraak gelijk door voor een intake bij de plastisch chirurg. Hij nam ruim de tijd en heeft ook materialen laten zien en wat voorlichting gegeven. Een reconstructie met eigen weefsel is niet mogelijk, omdat ik te weinig vet heb om 2 borsten van te knutselen ;-) Goh wat een compliment... Aangezien ik van mijzelf niet een mega voorgevel heb moeten ze tijdens de operatie kijken of het lukt om de kleinste protheses te plaatsen. Ik verbaas mij hier wel over, want ik heb gewoon een gemiddelde cup. Maar die protheses hebben ze maar vanaf een bepaalde maat en de huid mag blijkbaar niet te strak komen te zitten, omdat je anders risico hebt op complicaties en afsterven van de tepels. Die gaan ze namelijk proberen te behouden. Daar ben ik wel echt super blij mee, want dat maakt voor mij toch wel echt een verschil. Ookal weet ik dat ze tegenwoordig hele mooie dingen kunnen. Ik begrijp dus niet dat ze niet nog kleinere protheses op de markt hebben, juist voor dit soort ingrepen. 

We stappen naar buiten en het volgende plan is gemaakt. Tijdens de operatie gaat de chirurg de borsten verwijderen en de plastisch chirurg doet direct de reconstructie. Ze gaan hun best doen om direct protheses te plaatsen. Mocht dit niet lukken dan zullen ze expanders plaatsen. Soort ballonnetjes die ze na de operatie stap voor stap vullen om de huid op te rekken en dan daarna protheses plaatsen. Is toch wel raar hoor. Ik ga dus over niet al te lange tijd een operatie in waarbij ik niet weet hoe mijn borsten eruit zien wanneer ik wakker word en of ik uberhaupt borsten heb wanneer ik uit de narcose kom.

Maar goed, zo ver zijn we nog niet. Stapje voor stapje om de controle in mijn hoofd te houden ;-) Eerst morgen de operatie voor de poortwachtklier, want als de lymfeklieren niet schoon zijn gaat het hele prothesefeest niet eens door, omdat ze dan gaan bestralen. 

Dinsdag 26 april 2022 => 

Ik ben eigenlijk niet zo nerveus voor vandaag. Deze operatie is peanuts in vergelijking met alle andere stationnetjes die mij nog te wachten staan. Op de dagopname mag manlief mee naar binnen en bij mij wachten totdat ik naar de OK word gebracht. Ik merk dat hij wat moeite heeft met mij zo in een bed te zien liggen. Hij verteld achteraf ook dat het lastig is om machteloos toe te kijken hoe ik naar de OK word gebracht. Ik besef mij dat het voor hem ook echt een pittig traject is. Op de voorbereidingskamer gaat het infuus er weer in en worden de nodige plakkers op mijn lijf geplakt. Bij binnenkomst in de OK staat het team mij al op te wachten. Ik ben de laatste patient voor die dag, dus de chirurg grapt of ik toch nog de tijd heb gevonden om te komen. We kennen elkaar inmiddels een beetje (helaas) dus hij weet mijn humor ook goed in te schatten. Ik geef aan dat ik heb getwijfeld om naar hem te komen of om bier en bitterballen te gaan eten ergens omdat het morgen Koningsdag is. We kunnen er samen om lachen en maken de grap als alles achter de rug is, dat we dan voor bier en bitterballen gaan. Ik ga op deze manier heel ontspannen liggen en de narcose in. 

Binnen no time lig ik al weer op de uitslaapkamer aan een raketje te likken. Ik heb daar nog even heerlijk geslapen, maar de ingreep zelf was zo gepiept. Thank god heb ik dit keer geen last van de narcose. Ik kan lekker een boterham eten en mag begin van de avond weer naar huis zonder de longen uit mijn lijf te spugen. 

Ik voel mij zelfs zo goed dat ik de volgende dag met Koningsdag nog naar een vrijmarkt ben geweest en 2 dagen na de operatie besluiten we een Bed and Breakfast te boeken in Zeeland. We vertrekken de volgende dag om even bij te komen en kankerpauze te nemen met ons gezin. 

Maandag 2 mei 2022 =>

Vandaag genieten we nog van onze laatste dag in Zeeland. Wat een fijn weekend was dit. Op het gemakje, maar echt genoten van de tijd met elkaar. Ik ben vandaag gespannen. De chirurg belt vandaag met de uitslag van de operatie. Wel of geen uitzaaiingen in de lymfeklieren. Dat is nogal een dingetje... Op het moment dat wij heerlijk zitten te borrelen in het zonnetje en ik zijn telefoontje eigenlijk nog niet verwacht word ik gebeld. Hij valt gelijk met de deur in huis. GEEN uitzaaiingen gevonden!! Ik begin spontaan te huilen op het terras. Alle spanning komt er even uit. Gelukkig heb ik mijn zonnebril op ;-) We hebben dus groen licht voor een directe reconstructie en er volgen geen bestralingen. Jeetje wat een goed nieuws! Eindelijk! 

In de weken daarna volgen er verschillende afspraken met de chirurg, mammacare verpleegkundige en pre operatieve screening. Ik krijg van de mammacare verpleegkundige een paar vullingen mee voor het geval er toch geen protheses kunnen worden geplaatst en ik relatief  'plat' ben in de eerste weken. Toch raar om die dingen mee te nemen. Langzaam aan komt alles wel heel dichtbij. Ik heb bij haar ook een foto gemaakt van drains en opvangpotten. Na de operatie zal ik aan beide kanten drains hebben. Ik wil onze kinderen hier een beetje op voorbereiden, zodat ze niet zo schrikken als mama met bloederige slangen in bed ligt. 

De datum van de operatie is bekend...  woensdag 25 mei gaan mijn borsten eraf en krijg ik er hopelijk direct nep vriendinnen voor terug. Precies een week voor de operatie gaan we nog een dagje naar de sauna. Daarna zal het vast even duren voordat ik dat weer zal gaan doen.  Ik geniet die dag enorm, maar het is tegelijkertijd ook een raar idee dat ik over een week word geopereerd... Ik breng de andere dagen door met wandelen, op tijd rusten, lezen en ik krijg ontzettend veel bezoek. Mijn huis staat vol met bloemen en kaartjes! Vijf dagen voor de operatie duik ik nog een keer de kroeg in. Even alles van mij af dansen! Dat lukt tot een uurtje of 1 's nachts. Daarna stort ik in. Ik ben op, moe, mijn lijf doet zeer, maar ik heb wel volle bak genoten!