De weg naar de diagnose

De weg naar de diagnose kan lang duren. Hoe vervelend wachten ook kan zijn, het ineens weten is ook niet makkelijk. 

We gaan terug naar 22 juni 2021, de dag waarop ik voor het eerst naar de huisarts ging. Mijn klachten waren wazig zien. 2 dagen hiervoor had ik een BBQ gehad, dus met het idee dat het vanzelf wegging, vertrok ik weer van de huisarts. 

6 juli 2021 - bezoek 2 aan de huisarts. Mijn klachten werden erger. Ik begon nu een klein beetje dubbel te zien en nog steeds wazig. Maar alleen met mijn linkeroog. De huisarts wist het niet en wilde me bij een andere arts inplannen.

12 juli 2021 - de andere arts wilde mij door een interne oogarts laten zien. Dus weer een nieuwe afspraak.

15 juli 2021 - Interne oogarts heeft in mijn oog gekeken en zag dat mijn netvlies ingedeukt was. Ook ging hij voelen om mijn oog en voelde een massa. Hij wilde dat ik gelijk een MRI-scan ging laten maken. Diezelfde middag kon dat nog in het CWS Nijmegen. 
Die middag in het ziekenhuis net na de scan zeiden de verpleegkundige nog: 'Als het erger wordt, bellen!'. 

17 juli 2021 21.00u - Naast het dubbel zien, wazig zien, irritatie, etc. Begon ik nu met mijn linkeroog minder kleur te zien. Dus heb ik nog pizza gegeten en daarna de huisartsenpost gebeld. Ik moest gelijk komen naar het CWS. 

Na uren wachten en verschillende artsen wisten ze het ook niet en hebben ze me doorgestuurd naar het Radboud UMC (23.00u). Daar zeiden ze al vrij snel dat ik niet naar huis mocht, omdat mijn oogdruk enorm hoog was en ze me in de gaten wilde houden. Ook heb ik die avond nog een scan gehad en daar zagen ze een massa. Er was een kans dat ze die ochtend daarop nog een biopt wilde nemen, dus ik moest ook nuchter blijven. 

Zondag 18 juli 2021 - Een dag die ik nooit meer ga vergeten. Rond 11.00u werd ik opgehaald voor de operatie biopt. Er was weinig tijd om uitleg te krijgen en ik liet het me maar overkomen.
Bij terugkomst op mijn 4 persoonskamer (jaja... privacy?) waren daar mijn ouder en vriendin. Die middag zijn vele artsen bij ons geweest. En toen mijn ouders weg waren (mijn vriendin was er nog) kwam de verpleegkundige langs: 'Zijn je ouders nog in de buurt?'. 'Nee, die zijn net weg, hoezo?'. 'We hebben de uitslag van het biopt. Kunnen je ouders komen?'. 
Binnen 20 minuten waren mijn ouders er weer. En al snel zaten we in een klein kamertje met 3 artsen voor ons. Die spanning die er toen hing... 

Het gesprek kan ik me niet meer goed herinneren. Maar ze vertelde dat ik een kwaadaardige tumor in mijn linkerneusholte en achter mijn linkeroog had. Een rhabdomyosarcoom. Wel type wisten ze nog niet. Wel dat ik diezelfde week nog moest starten met chemotherapie en dat ze ook niet wisten of er uitzaaiingen waren. 

Wat staat je wereld dan op z'n kop. Ik werd verhuisd naar de medische oncologie, waar ik een eenpersoonskamer kreeg. Die nacht heb ik geen oog dichtgedaan. 

Wat stond me te wachten? We wisten het niet.