Mijn haar verliezen.
Mijn haar verliezen heb ik niet erg gevonden. Het zichtbaar ziek worden wel.
Ik heb het afgeschoren voordat het de kans kreeg om uit te vallen. En op aanraadde van een fantastische verpleegkundige Trudy heb ik een Toupim laten maken van mn eigen haar. Zij maken een haarwerk(haarband) van je eigen haar. Ik ben er heel blij mee, maar heb hem nooit gedragen. Zoiets voelde niet meer als mij.
26 juli 2021 - In vertrouwd gezelschap. Het was een heerlijke avond. We wisten 1 week dat ik kanker had. We wisten dat ik mijn haar ging verliezen. Dus wilde ik het eraf hebben, dat leek mij het verstandigste.
Zo gezellig, zo veel gelachen. Mijn vriendinnen hebben nog 1x alles met mijn haar gedaan wat ik altijd zo vervelend vond. Maar wat ben ik hen dankbaar voor alles. En toen moest het eraf. 24 staartjes op mijn hoofd. Iedereen om de beurt 1 staartje knippen. 37 cm van mijn haar ineens eraf omdat ik ziek ben.
Ik herinner me nog de tondeuse die over mijn koppie gaat en ik denk: 'Nu word je echt een kankerpatient, nu is het te zien'. En dat is iets wat ik nooit heb kunnen accepteren. Het zichtbaar ziek zijn was voor mij zwaar. Hoe blij ik ook was met mn geschoren koppie. Na 1,5 week vielen ook die enkele mm uit.
Hiervan heb ik best pijn gehad. Iets wat ik niet wist dat bestond, haarpijn. Zo nare pijn, hadden jullie dat ook?
Vanaf het moment dat ik geschoren was heb ik alleen maar mutsen gedragen. Ik kon mezelf niet in de spiegel kijken. Ik vond het zo lastig om mezelf zo te zien en te laten zien. Thuis, vrienden, familie, zelfs in het ziekenhuis tijdens behandelingen had ik mijn muts op.
Hier heb ik nog steeds moeite mee, ondanks dat ik nu een behoorlijke krullenbos heb. Hier ben ik enorm dankbaar voor en ik vind het fantastisch hoe ik eruit zie. Maar dit is niet mijn keuze geweest! Daarom kies ik ervoor om nog een keer zelf te kiezen voor een mm kapsel. In de hoop dat ik mezelf in de spiegel kan aankijken en kan denken: 'Ja, je leeft en je bent prachtig'.
A.s dinsdag gaat het er nog 1x af. Ik voel dat ik dit nodig heb om verder te kunnen verwerken. Nog 1x terug naar mezelf.
6 reacties
Meisje toch. Wat ben je dapper.
Wat doe je het goed Vera en wat schrijf je het invoelend op. Ik ga je volgen.
liefs, Monique
Wat een sterke keuze om zo, bewust, nog eens voor een gemillimeterd koppie te gaan. Ik hoop dat het je goed doet!
Wat dapper om zelf te beslissen dat je nog een keer kaal wordt. Bikkel! XXX
Och meiske toch...
Je bent een kanjer en een bikkel en wat heb ik een bewondering voor je! Maar wat doet het zeer dat je moeite hebt met jezelf in de spiegel... Ik schrijf wel eens gedichten en daar zijn er ook bij die bij jou passen. Ik heb nu deze voor je gekozen:
Mooi!
Als jij niet weet
wat is mooi
wie is de mooiste
wie
is het mooist
kijk
dan
in de spiegel
alweer die spiegel
altijd die spiegel
want
die spiegel
laat jou kijken
want
je ziet
wat je ziet
een heel mooi mens!
En ja, ik had ook haarpijn. Ik heb er geen moeite mee gehad dat mijn lange haar eraf ging. De kapper kwam (ik was niet mobiel) nadat het eerste plukje uitviel. Ik wilde mijn haren graag bewaren (door highlights kon niemand er wat mee doen toen) en heb ze nu nog in een dierbare-dingen-doosje. Ik heb er nooit moeite mee gehad naar mijn kale hoofd te kijken. Dat was ik nu. Dat was óók ik. De ik met kanker.
So far so good.
Totdat mijn haren niet meer wilden groeien. Heel even wat plukjes terug gehad totdat de behandeling vervolgde. Daarna gebeurde er niets meer. Ik had zó gehoopt op grijs haar, maar uiteindelijk was groen met paarse spikkels ook goed geweest. Ongeveer 9 maanden kaal geweest. En nee, dát vond ik niet meer lollig! Na zo'n dikke 7 maanden alle hoedjes, sjaaltjes en pruiken in een hoek gesmeten! Pure frustratie natuurlijk. Dan maar niet, dan maar zo verder door het leven. Uiteindelijk voelde ik iets op mijn hoofd, maar ik zag niets. Zó licht en zacht als babyhaartjes. Maar dat werd gelukkig weer écht haar. Zucht...
Succes lieverd!
Je doet wat je hart je ingeeft en dan is het goed.
Liefs xx Hebe
Lieve Hebe,
Wauw wat een lief berichtje weer. Afgelopen dinsdag heb ik samen met lieve collega´s mijn haar er nog eens afgeschoren. En wat stond ik achter mijn keuze. Ik merkte aan alles dat ik de keuze maakte en dat het goed zal komen. In de spiegel kijken is nu elke dag iets makkelijker. Ik ga de deur uit zonder muts, tenzij het koud is ;). Ik merk dat het me niet in negatieve zin beinvloed, ik loop misschien wel trotser rond als eerst.
Stap voor stap komen we er wel. <3