1 januari 2023. Wat de toekomst brenge moge ....

Laat ik beginnen met iedereen namens Lief en mijzelf een gezond en zinvol 2023 toe te wensen. Een persoonlijke wens van ons beiden omdat gezondheid in het geding is en daardoor op de voorgrond staat. Zinvol omdat zinloosheid hand over hand toe neemt en alleen wijzelf zin kunnen vinden en kunnen brengen in de dingen die wij doen en denken. Daarnaast en zeker niet het minst willen wij iedereen die met ons in 2022 heeft meegeleefd, ons heeft gesteund, voor ons heeft gebeden, aan ons heeft gedacht, ons heeft gemaild, geappt of geschreven of lijfelijk bij ons aan tafel heeft gezeten laten weten dat dit zo kostbaar is dat het niet in woorden is uit te drukken. Dus .............................................................................................! En dat geldt ook voor mijn nieuwe kennissen op kanker.nl, die andere soms wrede maar altijd boeiende wereld.

De komende weken staan bij mij in het teken van het terugdringen van de kanker. Dat is het verschil tussen nu en een paar maanden geleden. Toen was er de optie om de kanker te verslaan, maar die bleek taaier dan verwacht. Nu is het een kwestie van "rekken en er bij blijven". Wat de toekomst brenge moge ...

De olieflappen en appelbollen waren dit jaar uitermate geslaagd. Bijna drie uur hebben dochterlief en ik staan bakken waarna de grote verdeling door Lief plaats vond. Gezin, familie en wat buren natuurlijk. Alles is glad op gegaan.

Het grote uur U hebben we in ponnetje en pendekkie samen met een kwijlende, piepende en rillende Zorba beleefd. Vriendje week niet van onze zijde en durfde ook niet meer naar buiten om zijn behoefte te doen met als gevolg dat hij onder de eettafel een plas deed die met drie keukenrollen gedempt moest worden. En dat ondanks een drastische medicijnverhoging op advies van de dierenarts om hem wat rustig te houden. Enfin, voorlopig weer een jaar geen last van.

Vanmiddag op verjaardagsvisite bij ons oudste spookie. Gisteren vier jaar geworden en inmiddels proef gedraaid op school. De tijd van hele dagen op haar passen is voorbij. Ranzijn als uitje behoort tot het verleden en de zee aan speelgoed in de huiskamerkast moet worden vervangen door spullen uit het stuwmeer op de 1e verdieping voor de volgende spruit die 3 jaar jonger is. Mooie klus voor deze week naast het verwijderen van alle kerstspulletjes en het aftuigen (??) en demonteren van de kerstboom.

Nog een weekje rust en dan gaan we weer door de medische gehaktmolen. Maak ik me zorgen, zie ik er tegen op? Niet echt. Gewoon doen en doorgaan met ademhalen.