10 oktober 2022. Ab normaal of abnormaal

Op 22 juli leek het er op dat een wekelijkse blog in het leven was geroepen. Maar wat daarna volgde was zo oorverdovend stil dat menigeen zich af vroeg of het allemaal wel zo lekker met mij ging. Het antwoord luidt: Nee, niet dus! Wat na 22 juli volgde was een mistroostige periode van afzien veroorzaakt door de neuropathie, hardnekkige en vurig jeukende huiduitslag, verder toenemende vermoeidheid en een brein dat vergeten tot kunst verhief en het zoeken naar woorden tot topsport. Tot overmaat van ramp versnelde de staar met name in mijn goede oog aanzienlijk, dus lezen, schrijven, puzzelen en fotograferen werden een bezoeking. Daarnaast meer hoesten en een toenemende kortademigheid. Om alle ellende behapbaar te maken hebben we een all-inclusive zorguitje geboekt waarbij we op bezoek konden bij alle nodige disciplines.

Na een zonnige rit van Heiloo naar Alkmaar was onze eerste stop de CT-scan met injectie van contrast vloeistof. Het daarop volgende gesprek met de longarts was zeer positief. Het hoesten en de kortademigheid werden veroorzaakt door littekenweefsel in de longen op de plekken waar tumoren hadden vertoeft. Geen uitzaaiingen en geen tumorvorming op de oude plekken. Je kan je wel lullig voelen maar die behandelingen hebben prima gewerkt. Reden tot zeeën van dankbaarheid.

Enige dagen later waren we bij de Dermatoloog uitgenodigd. Conclusie een vorm van eczeem met een onuitsprekelijke naam. Ga maar lekker smeren! Wij zijn hem toen gesmeerd, wij hebben gesmeerd en na een kleine week kon ik weer ervaren hoe het is om zonder jeuk door het leven te gaan. Als het nu jeukt weten we genoeg.

Na enige aandrang van mijn lief hebben we ook de Oncologische Fysio in het reisprogramma opgenomen. Een aardige dame die mij allerlei dingen laat doen waar ikzelf in de verste verte niet aan zou denken. Fietsen zonder dat je een meter verder komt, gewichten heffen met je benen, doelloze rondjes lopen, etc. Toch beweeg ik meer en meer, loop sinds kort in de ochtend weer met onze Griek en trekt de accu minder vlug leeg.

Tussendoor breekt er een kies af die wordt vervangen door een kunststof exemplaar die aan hetzelfde frame wordt gekit als de twee eerdere. Gewoon een tandje erbij. Prima tandarts overigens. Hij heeft alleen de gewoonte om consequent de verkeerde grappen op het verkeerde tijdstip te maken. Uitermate vermakelijk.

En inmiddels zijn zowel het linker- als het rechteroog van kunststof lensjes voorzien om de sterk toenemende staar te verhelpen. Druppelen tot je een ons weegt maar als de mist is opgetrokken ontrolt zich een uitermate kleurrijk en helder beeld. Lezen, schrijven, puzzelen en fotograferen gaat weer moeiteloos en een bril draag ik alleen nog bij het lezen en schrijven.

En dan, als geweldige klap op de vuurpijl de geboorte van onze stamhouder, Cas Kozijn, zoon van Laura en Jr. en broertje van Jenthe. Een heerlijk klein makkertje dat duidelijk kenbaar maakt dat hij er is en drinkt als een tempelier. Groeit ook als kool. Heerlijk zo'n gezin met groten en kleinen.

Al met al een revitalisatie van jewelste en druk op weg in een langzaam herstel ondersteund door mijn gezin, familie en jullie. Mensen om mij heen geplaatst door mijn Vader die weet wat ik nodig heb. Het kan een mens slechter vergaan dunkt me.

Conclusie. Er is abnormaal veel gebeurt en er moet nog veel gebeuren voordat Ab weer normaal is. De vraag is of Ab weer helemaal normaal kan worden na al die abnormale zaken die normaliter niet in het leventje van Ab pasten. Voor hetzelfde geld blijft Ab enigszins abnormaal wat dan het nieuwe normaal van Ab zou worden, zeg maar Ab z'n normaal, voor zover hij niet altijd al een beetje abnormaal was. In dat geval is het abnormale gewoon normaal

Gaan we in de volgende blog wat dieper op in.