11 november 2023. In drieën

De laatste tijd let ik veel op dingen die zich in een bepaalde volgorde of in een bepaald aantal voordoen. Ik kan daar soms veranderingen in mijn lichaam in onderkennen. En zo kwam ik tot de ontdekking dat mijn oprispingen, op z’n boers gezegd mijn boeren, 9 van de 10 keer in drieën komen. Als rechtgeaard pastor deed me dat natuurlijk aan die haan uit de Bijbel denken die drie keer kraaide. Alhoewel hanig gedrag mij nog steeds niet ontzegd kan worden, kraai ik niet meer dan twee keer per dag (hoop ik). Die boeren, die laat ik het vrije veld, met drieën tegelijk.

Aan de ene kant wordt mijn bestaan moeilijker aan de andere kant kent deze periode ook zo zijn bevrijdende aspecten en momenten van stille verwondering en gewoon genieten. Woorden van deze strekking schreef ik net aan een vriendin die de gave heeft om situaties als de mijne niet alleen vanuit eigen perspectief te bezien. Zonder te evangeliseren wil ik toch blijk geven van mijn grote verwondering over het aantal en de diversiteit aan God toegewijde mensen die in gebed, in tekst, in gedachten en in gebaren elk op eigen wijze bijdragen aan wat ik “mijn kwaliteit van leven” mag noemen. Een heel leger, alleen voor mij, niet om te strijden en te winnen, maar om te strijden en te overwinnen. Het verschil, winnen is éénmalig, overwinnen is voor altijd! Amen.

En dat leger van professionals ben ik zeker niet vergeten.

Dus het gaat niet goed en het gaat niet slecht. Dat is gewoon niet slecht dus! Al een aantal dagen loop ik met de prangende vraag rond “Waar kan ik fatsoenlijk mijn kwatje kwijt”. Yep, spuug, kwijl, sputum, slijm, kortom mijn steeds hardnekkiger opkomende substantieel taaier wordende uitstoot. Internet gaf aan dat ze per 100 de volgende dag door de bus gewipt zouden kunnen worden (ronde kwatbakjes door een rechthoekig gat?). Beetje veel van het goede. En toen had ik weer zo’n morfine actie. Drie afsluitbare kwispedoortjes besteld, bleek de levertijd meer dan een week. Het goede kwispeldoortje leek een utopie. Overleg met Lief gaf geen soelaas, dus dochterlief in de selectiecommissie opgenomen en die kwam met het ei van Columbus, een gewoon plastic opbergbakkie van de Action. Simpele oplossing maar rechthoekig en met sluiting, dus geklooi en de aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat deze dumdum zijn sputum op het PVC krijgt.

EUREKA, EPIFANY, HOEZEE, onderin de linker keukenlade liggen drie plastic bakjes, rond doorzichtig met een blauwe plastic draaideksel. Hoezo een morfinetunnelkijk op een ieniepieniewietsjie probleempje waar je zo lekker op spugen kunt. Is opa’s kwatjesdump nu spooky proof? Yep, al drie keer!