15 maart 2022. All inclusive

Vannacht als een blok geslapen. Ook geen slapeloze blog voorbereidende momenten gehad. De loden vermoeidheid van gisteren moest er kennelijk uit en dat is vannacht gelukt. Wat overblijft lijkt een dragelijke zwaardere vorm van zwaartekracht die niet alles lam legt.

Vanmorgen om kwart over acht hebben Marianne en Zorba mij afgezet bij het NWZ. Na aanmelding bij de dagbehandeling kreeg ik een relax fauteuil toegewezen. En toen gebeurde het. " Hier is uw all inclusive bandje meneer" zei de verpleegster en ik kreeg een wit plastic bandje om de pols waarop mijn naam en geboortedatum staan vermeld plus zo'n vierkantje gevuld met infospaghetti. Ik schoot in de lach en moest denken aan die twee vakanties in een luxe resort aan de Turkse kust zo'n dikke twintig jaar geleden. Jr. en Annemarie hebben volop gebruik gemaakt van alle mogelijkheden die dragers van zo'n polsbandje werden geboden. En papa wist van te voren dat het budget niet werd overschreden. Ook nu zijn er mogelijkheden en is het budget geen issue.

Vervolgens werd het lijntje aangelegd en het infuus aangesloten. Even doorspoelen en dan druppelen de medicijnen mijn lichaam binnen. De cocktail wordt weer met gulle hand geschonken en dat is te merken ook. Het lijkt soms of Max Verstappen in een ronkende F1chemoracer door mijn lichaamscircuit raast en de pitstops aan zijn laars lapt. Het eerste uur van de geplande zes is achter de rug. Ik snak naar een tweede bak koffie, ook die is all inclusive.

De lunch liet niets te wensen over. Inmiddels loopt het tegen half twee. Tijd voor het tweede antibraakoffensief. Kan ik achteraf niet zeggen dat het om te kotsen was. Over een half uur naar huis en dan lekker snaaien. Dat is exclusive, helaas.