17 juli 2023. Doorlopen!

Kopschudden en doorlopen. Was het maar zo eenvoudig! De afgelopen 14 dagen waren spannend, inspannend, ontspannend om maar een paar understatements te gebruiken. Fysiek gaat het niet echt slecht. De restanten van de toegediende chemicaliën verlaten zo langzaam met stille trom mijn lijf, daardoor voel ik me een stuk beter en zelfs de neuropathie is zich aan het terugtrekken. Daar staat tegenover dat de hoofdpijn nu een vast onderdeel van mijn bestaan is geworden en dat ik de neiging heb allerlei kleine ongemakjes toe te schrijven aan de vorderende kanker. Al met al goed leefbaar.

De verwerking van de laatste berichtgeving binnen het gezin is best een opgave. Lief wil rapport van elke scheet die dwars zit, terwijl ik de neiging heb om tegenover haar en de kids mij soms beter voor te doen dan ik me voel. In de meeste gevallen heeft ze mij overigens haarfijn in de smiezen. Het open en eerlijk praten, onderling maar zeker ook met de kinderen, is van levensbelang.

Naast het persoonlijk en elkaars wedervaren zijn we nu ook nu bezig om allerlei hulptroepen te mobiliseren. Naast de Fysio en de huisarts hebben we kennis gemaakt met de gespecialiseerd verpleegkundige oncologie/ palliatieve thuiszorg en morgen een eerste ontmoeting met het COPteam van het ziekenhuis (Consultteam Ondersteunende en Palliatieve zorg) Wat dat betreft zijn we in Nederland goed voorzien.

We proberen een uurtje per dag te nemen om de praktische zaken op een rijtje te krijgen. Dingen die ik normaal voor mijn rekening nam draag ik nu over aan Lief. De kinderen zullen haar daarin ondersteunen en gelukkig hebben we goede vrienden die waar nodig hun steentje zullen bijdragen.

En zijn er dan nog leuke dingen? Jazeker! De rootsmarkt in Egmond aan Zee, koffie op de boulevard, planten kopen, de onvolprezen Sligro, de BBQ, de tomaten die langzaam beginnen te kleuren, de potten homemade jam, spookies & spookies, hondje uitlaten 's morgens, dankbaarheid voor elke gegeven dag.

Dag!