18 maart 2022. Woestijndagen

Na een gebroken nacht heb ik me vanmorgen toch maar uit het nest laten vallen. En gelijk besefte ik, ik zit er midden in. De derde serie woestijndagen. Gistermiddag van lamlendigheid het bed in gedoken, gisteravond toch heerlijk aan de bietjes en speklapjes gezeten en daarna vroeg er onder samen met de greuzels, de skrapers, de boorders en wat ingehuurd martelvolk. Dolen door de woestijn van dicloase naar dicloase voor de broodnodige verlichting. Het wordt er niet lichter op maar het blijft zo wel dragelijk.

Jaren geleden hebben Marianne en ik in Jordanië Wadi Rum bezocht. Een prachtige jeepsafari door de woestijn gevolgd door een bedoeïenen maaltijd van geit gegaard in een put begeleid door allerlei lokale producten. Daarna in een tent daar geslapen, ook vergezeld van allerlei ongenode knabbelaartjes en babbelaartjes, life and kicking, onder de mooiste sterrenhemel die we ooit hebben gezien.

Mijn duim is vandaag te klein om verder iets uit te zuigen. Ga te bed. Morgen is er vast weer een dag.

Twee uurtjes later ziet de wereld er toch iet weer anders uit. Het tukje heeft me goed gedaan en er komen verlokkelijke geuren uit de keuken. Mijn lief bakt brownies van bokkenpootjes en chocowa! krokant van buiten en heerlijk goewie van binnen, vergezeld door een paar mini frikadelletjes met currysaus wordt dat toch wel een hoogtepunt van deze dag. Het voelt als de rit op die kameel die mij urenlang door het hete zand zeulde. Ontzettend genoten maar daarna een beurse kont.