19 maart 2022. Waarom opa?
“Waarom loop je zo langzaam opa”. “Opa is een beetje een stumpertje schat”. “Ben jij een stampertje opa?’. “Nee schatje, Stampertje is een leuk konijntje en Stumpertje is een ziek Kozijntje. “Stampertje is leuk he opa! Waarom ben je ziek opa?”. “Opa is ziek omdat hij jarenlang sigaretjes heeft gerookt”. “Waarom opa?”. “Omdat opa verslaafd en Oost-Indisch doof was schatje en zijn kop voortdurend in het zand stak. Opa was een echte stoere roker”. “Nu niet meer he opa?”. “Nee schatje, nu niet meer. Maar opa moest eerst een stumpertje worden om te stoppen met roken. Maar hij wordt weer een stampertje dat beloof ik je. Gaan we weer leuke dingen doen”. “Opa, kusje?”.
Een fictief verhaaltje voor mijn kleindochters wat ik later aan ze hoop voor te lezen. Voer voor de toekomst om het zo maar eens te zeggen.
Heel langzaam komt er enige verbetering in de situatie. Ik dwing mezelf door deze misère heen te bijten. Vuilniszakken één voor één vervangen in slow-motion. Blog schrijven waarbij Marianne soms de editing ter hand neemt. Niet in bed blijven liggen, aan de bak binnen de voorhanden mogelijkheden. Het is tergend om het heerlijk weer te zien en er niet samen van te kunnen genieten, maar met de blik op de weerkaart verheug ik me op de voorspellingen. Vooral geen vierkante blokjes in ronde gaatjes gaan duwen.
2 reacties
Hoe is het gelukt te stoppen?
Eerlijk gezegd heeft dat weinig met eigen inzet te maken. Afgelopen December belande ik in het ziekenhuis (zie blog "Wat vooraf ging"). Samen met de herstelperiode waren dat de eerste niet roken weken. Daarna stond het me verschrikkelijk tegen. Af en toe had ik trek maar de gedachte aan inhaleren deed mij kotsen. Door alle verwikkelingen rondom diagnose en de bijwerkingen na de behandelingen werden de sigaretten letterlijk naar de achtergrond gedrukt. Wat mee hielp is dat ik voordat ik het ziekenhuis in ging de ochtend steevast begon met gierende hoestbuien die steeds erger werden, mijn lichaam was het gewoon zat. Voel het nu als een bevrijding!