20 maart 2022. Het antwoord
Naar aanleiding van mijn brabbel van gisteren stelde iemand mij de vraag hoe het mij lukte te stoppen met roken. Het antwoord was niet zo moeilijk. Eerlijk gezegd heeft het weinig met eigen inzet, doorzettingsvermogen en wondermiddelen te maken. Afgelopen December belande ik in het ziekenhuis (zie blog “Wat vooraf ging”). Samen met de herstelperiode waren dat mijn eerste niet roken weken. Daarna stond het me verschrikkelijk tegen. Af en toe had ik trek maar de gedachte aan inhaleren deed mij kotsen. Door alle verwikkelingen rondom diagnose en de bijwerkingen na de behandelingen werden de sigaretten letterlijk naar de achtergrond gedrukt. Van de VIP-stoel op de WIP-stoel. Wat hielp is dat ik voordat ik het ziekenhuis in ging de ochtend steevast begon met gierende hoestbuien die naast zeehondengeblaf van alles produceerden en steeds erger werden. Mijn lichaam was het gewoon spuugzat. Vijftig jaar roken en minstens zoveel pogingen om te stoppen, nou ja iets overdreven dan. Voel het als een bevrijding!
2 reacties
Ik heb net al je blogs hier gelezen en ga je blog volgen. Je schrijft prachtig, vind ik. Ik werd wel even terug geworpen naar de tijd dat ik zelf chemo kreeg (gelukkig alweer een tijd geleden), maar las ook herkenbare gevoelens die minder naar waren.
Ik wens je heel veel sterkte met alles, ik lees graag mee.
P.S. En van het woord kankeren fronsen we hier niet zo snel. En mensen met kanker (door mijzelf regelmatig kankerlijders genoemd- dat mag ook alleen als je zelf kanker hebt) kankeren het minst van iedereen. Lees maar:
https://www.kanker.nl/ervaringen-van-anderen/blogs/gedichten-over-leven…
Dank voor je ondersteunende woorden Frie. Met betrekking tot het fronsen bij de titel doelde ik niet zo zeer op de mensen die onze blogs lezen op deze site, maar meer op diegenen die door wat voor reden dan ook aanstoot zouden kunnen nemen aan ffkankeren. Mooi dat dingen van verschillende kanten belicht kunnen worden.