2 mei 2022. Brood en spelen

Vannacht als een dragonder liggen snurken en nagenoeg geen last van pijnsteken. Zoals bijna alles met kanker zijn de meeste bijwerkingen onvoorspelbaar. Denk je dat het wel meevalt, dan krijg je hem om je oren. Denk je dat iets je deur voorbij gaat, dan komt het via de achterdeur naar binnen. Maar er zijn ook dingen die gewoon mee vallen en dat is maar goed ook.

Vanmiddag de start van de 2e week bestralingen. Dus vanmorgen met Drakie 1 vol goede moed naar Ranzijn getogen. Kleine dame in het winkelwagentje gezet waarmee nog steeds alleen oma mag rijden. Het eerste stuk verloopt wat controversieel. Kleine dame wil zo vlug mogelijk naar de vissen, terwijl oma en opa genieten van de kleurige bloemenpracht en de hand op de knip proberen te houden want de tuin staat al vol bloeiers. Eenmaal bij de vissen aangekomen wordt elke bak zorgvuldig op inhoud geïnspecteerd. Elke verandering ten opzichte van de vorige keer wordt luidkeels verkondigd en dan is het voorwaarts naar de Landmark winkel. Vlug twee broden en wat diepgevroren hamburgers (zo lekker die) in de kar en dan spoorslags door naar de glijbaan. Dan het walhalla van de mini dierentuinen, de konijnen, de aquaria, de muizen en de vogels. “Oma ik wil naar de kassa en ik wil betalen”. Brood is binnen.

Inmiddels loopt het tegen vieren en is mijn dagelijkse therapietje weer ingestraald. Over instralen gesproken. Zag laatst nog iets over “de blauwe engel” Jomanda op de kijkbuis. Velen hadden hun hoop op haar gevestigd en zijn bedrogen uit gekomen. Mijn straler is wit en doet brommend en klikkend zijn werk, dag in dag uit. Als er engeltjes aan te pas komen dan zijn het de dames met en zonder koude handen die mij telkens weer in de juiste positie manoeuvreren en door het proces heen helpen. Dit waren de spelen, tot morgen.