24 april 2022. Medicijnterreur

Extra lang en goed geslapen na de energie afgifte van gisteren. Droomloos als een roos. Dus ook geen tijd gehad om de dagelijkse brabbel in de grondverf te zetten.

Bleek ook niet nodig. FFkankeren veranderde in een mum van tijd in gewoon kankeren toen ik mijn wekelijkse medicijn toelage over zeven dagen aan het versnipperen was in die handige witte bakjes met dag aanduiding in gelijk witte houder.. Laat ik beginnen om op te biechten dat ik een broertje dood heb aan medicijnen, bij wijze van spreken dan en de krochten waar ze uitgedeeld worden, de apothekers.

Nee, niet apothekers in het algemeen, dat zullen best fatsoenlijke en hardwerkende lieden zijn. Ik richt mijn pijlen op de kudde dienstmaagden die verschrikkelijk hun best doen om de rij klanten voor de balie te negeren en in volledige stilte en opperste concentratie hun werkzaamheden molto adagio tempo verrichten. Als ik dan uiteindelijk de zak met chemisch voer aan wil pakken krijg ik, tot mijn onuitsprekelijke geluk, nog enige voorlichting m.b.t. het gebruik van een medicijn dat al zo’n jaar of tien tot mijn PSU behoort.

Eenmaal thuis gekomen gaan de medicijnen in de voorraadkast tot het wekelijkse moment van de witte bakjes euforie. De witte bakjes vertonen een treffende gelijkenis met kleine lijkkistjes en hebben een dag vermelding aan de zijkant. De zeven kistjes zijn gevat in een houder die doet denken aan een select deeltje van de catacomben in Rome. Het is de bedoeling dat de kistjes wekelijks gevuld worden met het dagelijks chemisch voer. Op zich een niet al te ingewikkeld werkje, ware het niet dat ………….

Dat de alchemisten die het voer maken en verpakken niet de moeite hebben genomen om eenduidige en makkelijk te openen verpakkingen om het voer te doen. De procedure gaat als volgt. Eerst een kartonnen doosje open maken d.m.v. het doorsnijden van een dienstmaagdelijk aangebracht plakbandje. Dan het verwijderen van een gebruiksaanwijzing c.q. risicoanalyse die in normale print zeker tien A4tjes zou beslaan, maar omdat niemand ze leest met zo’n ‘klein lettertype zijn geprint dat dat met de beste wil van de wereld ook niet kan.

Dan de apotheose, de voerverpakking zelf. Druk je te zacht dan komt het voer er niet uit. Druk je te hard dan ligt het voer in het verkeerde bakje, druk je nog harder dan ligt het voer bij de buren. Voor iemand met neuropatische jatjes een schier ondoenlijke opgave. Nog mooier wordt het als de verpakking om, voor de gebruiker, volstrekt onduidelijke redenen is aangepast. En dus ook de prijs. Verwarrend wordt het als pilletje x is vervangen door pilletje y waarbij een goedkoper componentje de prijs toch doet stijgen. Het toppunt van zwendel is een aangepast doosje om een aangepaste verpakking waarin een aangepast pilletje dat leidt tot een verhoogd eigen risico en een naar boven afgeronde premie. Gevolg een sterk verhoogde bloeddruk, die leidt tot een nieuw pilletje in een onbekende verpakking om over het doosje maar te zwijgen. Self fulfilling prophecy?

Er zit vast een slimmerd tussen jullie lezers die zal denken, Appie je hebt gelijk maar aan wie heb je al dat chemische voer te danken? Dan zeg ik: Even aan mijn dokter vragen!