24 oktober 2023. Slow Motion

Mijn eerste scooter ging dik 45 km. per uur, de tweede ging 25 km. per uur en mijn scootmobiel gaat 15 km. per uur. 't Is wel een mooie rooie, maar het blijft inleveren. Soms zit ik vijf minuten voor me uit staren voordat ik überhaupt ergens in mijn lijf enige beweging krijg en ga doen wat ik mij had voorgenomen. Dat heet inleveren. Soms weet ik echt niet meer waar ik mee bezig ben en lever ik de gedachte aan een succesvolle afronding van wat dat dan ook maar mag wezen maar in. Ook de morfine werkt, naast pijnstillend en anti-benauwdheidsmiddel ook als traagschuim in mijn body. Toiletbezoeken, schildpad standje van de scoot in de supermarkt, maximum rollator snelheid, de gestaag druppelende regen, Slow Motion. Niet dat ik klaag, integendeel, de normale snelheid waarmee de rest van deze wereld zich rondom mij voortbeweegt ligt zo langzamerhand iets te hoog voor mij. Laat mij maar krummelen, langzaam maar zeker ga ik in standje Slow Motion.

Behalve vanmiddag. Vanmiddag was een bijzondere middag. Vanmiddag hadden Lief en ik drie bijzondere mensen op bezoek. Bijzonder omdat er twee ook in die bizarre wereld van kankerlijders komen, tenminste daar zijn wij elkaar tegen de bloggende lijven gelopen. Mr. en Mrs. Willy uit het Belgische en Zweef uit oostelijk Noord-Holland. De afspraak met de Willy's stond al een paar dagen en Zweef melde zich á la minute spontaan en vergezeld van vijf overheerlijke tompoucen. Na twee plesante uren was mijn accu glad leeg en waren vele onderwerpen de revue gepasseerd (en we hebben niet alleen gekankerd). Het was goed om wat tijd door te brengen met enkele lotgenoten. Inmiddels zijn onze Belgische vrienden weer op honk en is de bakker weer nieuwe tompoucen aan het maken.

Morgen staat er nog iets leuks op het programma. We gaan lunchen met, zonder de anderen overigens tekort te doen, één van mijn twee lievelingsschoonzussen en mijn zwager. Waar? Bij Gerard van Es, befaamd visrestaurant in de buurt van de haven in IJmuiden. Ik ga voor de Fish and Chips, kraakverse vis, in goede olie op de juiste wijze gebakken, geserveerd met een frisse salade en krokante frietjes. Het water loopt me nu al in het bekkie.

Vanmorgen zeiden Lief en ik nog tegen elkaar, het lijkt wel of de dagen steeds sneller verglijden. Er gebeurt veel in ons eigen kleine wereldje en in die grote boze buitenwereld om ons heen. Slow motion, het ligt er aan hoe je kijkt en wat je mee maakt! Iedereen een rustige nacht.