24 oktober 2023. Zomaar een maandag

Een danig in de weg zittend gevalletje van obstipatie dwong me vanmorgen tot een karig ontbijt. Na vier dagen zakjes met water mengen en twee klysma’s zonder climax ten einde raad de huisarts gebeld. Ja, dit kon er ook nog ff bij. Het advies was acht zakjes in zes uur te mengen en in het geplaagde borrelende en dampende grottenstelsel te lebberen. Dat was me toch te gortig. Drie zakjes per dag is voor mij al een beproeving, laat staan acht in zes uur. Heb Lief haar beproefde recept, twee kleine bruine pilletjes, genomen in combinatie met nog maar een klysma. De muren van het toilet zijn nog wit maar het luchtte behoorlijk op. Explosief onderwerp om een brabbel mee te beginnen.

“Meneer uw tijdelijke parkeerkaart ligt klaar”. De gemeente Heiloo, bij monde van Ingeborg die mij verblijdde met deze mare, heeft woord gehouden. De kaart ligt eindelijk waar hij hoort, op het dashboard van onze auto, om aam te tonen dat deze invalide rechtmatig overal mag parkeren waar alle mennekes en vrouwkes met een deficit moeten mogen parkeren, of zo iets! Ik hoop dat gemeente hun SLA (oftewel) Service Level Agreement) met Argonaut nog eens onder een scherpe en schone loep neemt.

Vanaf het winkelcentrum doorgescheurd naar de buurt-AH om een paar noodzakelijke boodschappen te doen. Van het weekend bleek de focaccia overal uitverkocht en nu nog steeds. Vreemd, die Italianen liggen over het algemeen in overvloed in de schappen. Een graadje of acht bleek te fris voor een langere rit, dus naar huis getogen en een uurtje 24-kitchen en Yam gekeken.

Lief bleef driekwart van de dag in bed als gevolg van wat naweeën van de Coronaprik die zij gisteren had gekregen. Omdat ik mij niet helemaal jopper voldoende had ik die even uitgesteld, dus ik had nergens last van. Was even de omgekeerde wereld, zij in bed en ik semi-druistig rond stuntelend. Blij dat alles nu weer genormaliseerd is, beter voor haar en ik kom wel waar ik wezen moet!

En einde dag was het weer feest. Junior en Jenthe kwamen langs voordat ze Cas (100 meter verder) van de opvang gingen halen en even later vielen Pieter en Anemarie met Evi binnen., of andersom dat vertelt mijn korte termijn geheugen niet. Wijntje en cidertje op tafel, lekkere grillworst die Pieter had gescoord en kroepoek. Ja jullie lezen het goed, kroepoek. Per week gaan er zeker drie zakken door. Alle onze spookies eten kroepoek. Ze zijn nog niet binnen of de oogjes staan op standje kroepoek. Naturel natuurlijk anders branden ze gaten in tere kinderbilletjes en ruik je de luiertjes al op een kilometer afstand. (Niet dat dat nu af en toe niet het geval is, maar dan heet het overmacht) Jenthe heeft zo haar eigen interpretatie van deze lekkernij: Proekoek. Overigens de grote spookies weten er ook weg mee. Eén ding is zeker, naast de kroepoek is opa’s appelmoes verreweg favoriet bij het hele volkje.

Kapucijners en gebakken uien met spek schafte vanavond de pot. Niet helemaal mijn favoriet, maar lekker gegeten. Weer met mate gegeven de strakke buik en dampende darmen. Daarna volgde, tot mijn opluchting, het in de eerste alinea omschreven scenario. Als compensatie voor al darmangelgedoe maar een halve bak Haagen Das ijs als dessert gegeten. Als iets in de aanbieding is en nog verschrikkelijk lekker ook moet je ervan profiteren. Heb gemerkt dat dit, in elk geval bij mij, weinig invloed heeft op de glucose waarde. Net gemeten, het is nu 23.30 uur en de waarde is 9.8, mooi toch!

Rond half negen het bed ingedoken voor de eerste tuk deze nacht. Rond elf uur kwam Lief naar bed en ben ik er uit gegaan. Niet met de vooropgezette bedoeling een flitsflatsende blog te schrijven, maar als ik naar mijn spiegelbeeld in het raam tegenover mij kijk kan ik niet ontkennen dat er een PCeetje voor mij staat waar ik met enige regelmaat op klavier. Wordt morgen een bijzondere dag. We krijgen hoog bezoek van zuidelijke mede kankeraars. Morgen of daarna verdere uitleg Ga nu onder de klamme lappen de volgende tuk doen na aanpassing van de datum van 23 in 24 oktober. Iedereen een vredige gewenst gewenst.