26 maart 2022. Snotverloren booswicht
De jeugd van mijn ouders ligt in Harderwijk. Daar zijn ze opgegroeid, getrouwd en bewoonden hun eerste etagewoning aan de Feijestraat. Daar ben ik geboren. Toen mijn vader verkaste van het familiebedrijf naar De Zuiderzee Werken, verhuisden we naar Edam. Daarna verhuisden we naar Beverwijk en later Heemskerk. Zoals zovelen uit heel het land werden we meegezogen in de smeltkroes die Hoogovens heette.
In de Edam en Beverwijktijd ging ik met enige regelmaat bij opoe logeren. Opoe was zeg maar de oma van vaders kant. Opoe was in de eerste jaren een in het zwart geklede statige vrouw later was ze jarenlang bedlegerig. Maar ook in die laatste periode wist ze nog precies de prijs van een pak koffie bij AH. Opoe verhuurde een kamer aan in Harderwijk gelegerde officieren, daarin bijgestaan door mijn ongetrouwde tante Dien. En die tante Dien noemde mij bij tijd en wijle, ik vermoed als koosnaampje, “Snotverloren booswicht”. Daarnaast had tante Dien een bijzondere gave om boterkoek te bakken, kippen te plukken en klaar te maken. Iets minder waren haar lichaamseigen odeur, sproeikussen en de keukenhanddoeken die na veertien dagen bij gebruik een zuurtje meegaven. Opoe en tante Dien hadden een lichte voorkeur voor mij. Ik was namelijk Albert, van Albert, van Albert. Fijne logeerpartijen met veel vrijheid, mooie herinneringen.
Nu, na ruim zestig jaar, begint de betekenis van die rare uitdrukking enigszins tot leven te komen. Immers gedurende die zestig jaar ben ik niet verworden tot een booswicht en het enige snot dat ik verloren zou zijn zat dan wel in een glad gestreken zakdoek of keurig in een papieren zakdoekje als ik niet te hard snoot. Sinds de start van de Chemo- en Immuuntherapie lijkt het alsof mijn snotfabriek continue in de overdrive staat. De productie is vertienvoudigd en moet met name in de nacht grondig worden verwijdert. Soms leidt dat tot een serieuze bloedneus. Daar sta je dan om drie uur ’s nachts al lekkend boven de spoelbak met naast je een bak met besnoten zakdoekjes. Snotverloren booswicht? Ja een berg tante en als u het zegt soms ook een booswicht!