27 december 2022. 3e Kerstdag

Als er al een derde kerstdag zou bestaan dan stond die bij hele volksstammen veelal in het teken staan van oprispen, uitbuiken en neus pulken om de kerstoverdaad te boven te komen. Wij hebben het normaal gehouden zoals dat heet. De overdaad aan kanker geeft op zich al genoeg te stellen, naast het feit dat wij het bourgondische van kerst als ondergeschikt zien aan de boodschap van het evangelie, terwijl een “licht” bourgondische inslag ons niet vreemd is.

Toch was en is Kerst elk jaar weer bijzonder en wordt er binnen het gezin reikhalzend naar uit gekeken. Gezin en familie krijgen in die dagen extra aandacht, zeker nu we na Corona weer ongelimiteerd bij elkaar konden kruipen. En dat hebben we zo gedaan dat iedereen daar zijn/ haar bijdrage in kwijt kon. 1e Kerstdag met moeder, de kinderen en de spookies, Vitella Tonnato van onze schoondochter, Boeuf Bourguignon en Boeuf Stroganoff uit de crockpot met aardappelpuree en Lavacake met ijs van onze aangenomen kleinzoon toe. 2e Kerstdag de twee zussen van lief met hun echtgenoten. lekkere hapjes, een mosterdsoepje en een alcoholische versnapering. Genoeglijk en niet zoveel vergend dat je er stalpoten aan overhoudt. Daarna als een blok zeker 10 uur geslapen als het er geen 11 waren.

Ondanks of misschien wel dankzij het feit dat kanker je op je grondvesten doet schudden krijgt het toch niet die prominente plek die het zich op het eerste gezicht lijkt toe te eigenen. Behalve op die momenten dat emoties even de overhand krijgen, maar die mogen er ook zijn. En dan is het weer goed om zo samen bij en met elkaar te zijn en van elkaar te genieten een ieder zoals wij mogen zijn.

Ik heb van de week een boek gekocht over kanker. Ik kwam tot de ontdekking dat ik een beetje verdwaalde in mijn eigen bestaan, mijn eigen zijn. Kanker zet mijn hele leven op zijn kop inclusief de verwachtingen die ik koesterde. Dat hervinden van jezelf na die grote “levensbeving” is geen geringe klus. Verhoudingen, relaties, verwachtingen, mogelijkheden, alles komt onder druk te staan en behoeft revisie. Het boek wat ik gekocht heb: “Levensbeeld en kanker” is geschreven door Francesco Kortekaas een geestelijk verzorger die jarenlang in het AvL heeft gewerkt. Als Pastor en kankerlijder vind ik in zijn wijze van duiden en beschrijven iets wat mij enige houvast geeft in die raadselachtige en hobbelige weg van hervinden.

Net vers van de pers, 11 januari begint het vervolg van de chemo feuilleton. Ik vermoed dat ik er klaar voor ben en zo niet, klaarder kan ik niet worden, om het maar eens knullig uit te drukken. Vrijdag a.s. gaan Annemarie en ik, traditie getrouw weer tig appelflappen en oliebollen het levenslicht laten zien. Ongetwijfeld zullen er onverwachts roofzuchtigen langs komen om een vorkje baksel met poedersuiker mee te prikken. Misschien maakt lief wel haar onvolprezen Glühwein. Een nieuw jaar met nieuwe kansen en nieuwe uitzichten. De reis gaat door!