29 april 2022. Zomaar, een vrijdag

lekker geslapen vannacht en wat minder vermoeid wakker geworden. Na de diverse ochtendrituelen op naar de Radiologie voor alweer de vierde portie bestraling.

Gek hoe vlug dingen een zekere routine krijgen. Behalve parkeren, dat is daar nog steeds een crime ondanks een door het ziekenhuis verstrekte kaart waarop staat vermeld dat ik op de voor Radiotherapie gereserveerde plekken mag parkeren. Helaas, anderen zonder een dergelijke kaart menen gelijke rechten te hebben, uiteraard zonder de verplichting van bekendheid met kanker en maken driftig gebruik van hun vermeend gebruiksrecht. Enfin, toch een plekje gevonden.

Eenmaal binnen meld ik mij aan middels een apparaatje aan de wand wat via mijn barcode niet alleen constateert dat ik het ben maar dat ook doorgeeft aan de bestralers. En dan is het even wachten in ………………… echt wel, de wachtkamer. Precies op tijd weet iedereen in de wachtruimte dat ik er ben want ik wordt luidkeels gemaand mij naar een lieftallig wezen te begeven.

Ooooh, u bent die meneer die blogt, niet waar? Kijk, dat is nou thuiskomen. Zr. K. van de eerste keer neemt mij, na het ontkleden van het bovenlijf, mee de straalkamer in. Een andere kamer dan ik gewend ben. Kennelijk hebben ze verschillende themakamers. Ik was gewend om aan het strand te liggen met schelpen in het hemels gewelf, maar vandaag zie ik door de bomen het bos niet meer.

Nou was ik bedacht op de koude fikjes van Zr. K. maar de meiden hebben mij een loer gedraaid. Zr. W. heeft de fikjes van Zr. K. gekregen en Zr. K. had, zonder enige waarschuwing vandaag dubbel K. fikjes aangeschaft. Gelukkig lag mijn getatoeëerde vlees in no time correct uitgestald en kon 1 worden aangepakt. Onder het motto humor met een tumor noemen ze de voor mij linker boosdoener 1 en de voor mij rechter boosdoener uiteraard 2. En na 1 en nogmaals K3 {(W=K) + KK} werd 2 aangepakt.

De plank waar ik op lig benevens de houding die ik moet aannemen en ca. 10 minuten moet volhouden heb ik al eens beschreven. Dat geldt niet voor het verlaten van de plek der bestraling. De plank is te smal om fatsoenlijk te manoeuvreren dus ik moet min of meer rechtstandig uit lighouding overeind zien te komen. Laat ik het maar gelijk toegeven. dat lukt mij nooit en te nimmer. Lang leve de papagaai!!.Zo gauw de papagaai boven mij en de plank hangt, slinger ik mij als een jonge Tarzan in zithouding, daartoe aangemoedigd door K3 die met uitgestrekte handen klaar staan om te ondersteunen. Vrolijk wensen we elkaar een goed weekend.

Thuisgekomen eerst maar een lekker bakkie gedaan. Eigenlijk voel ik me beter dan twee dagen geleden. En dat is maar goed ook want ik heb lief beloofd voor haar een heerlijke Chili Con Carne te maken. Deze keer in de Slow cooker. Na een half uurtje rustig snijden, uien, tomaten, gember, knoflook, rode pepers, het mengen van verschillende kruiden en specerijen en het aanbakken van het gehakt met uien en kruiderij, staat alles nu, gedurende een uurtje of vijf, te pruttelen in de pot. Wordt tijd voor een tukkie op de bank. Wie weet droom ik van K3.